ต่อไป →

[Phanchat]

.
มนุษย์

...มนุษย์เรา ที่ว่า สัตว์ประเสริฐ
ลึกล้ำเลิศ จีตใจ ให้ค้นหา
รูปหล่อสวย รวยเด่น เป็นมายา
คอยอิจฉา ต่อกัน หวั่นระแวง
....เมื่อปากว่าง นินทา หาบาดแผล
เรื่องตอแหล ป้ายสี มีทุกแห่ง
ทั้งใส่ร้าย ลับหลัง หวังยุแยง
ไม่หาญแหลง ต่อหน้า สากลัวตาย
....บ้างนักเลง เก่งกล้า เหมือนหมาหอน
ตายแล้วนอน ในโลง โยงมือไหว้
บางคนติด หรูหรา ดีกว่าใคร
แต่หม้ายไหร จะแดก แปลกใจจริง
....มองมนุษย์ ด้วยความ เป็นมนุษย์
อย่าสมมุติ ตัวเอง เก่งทุกสิ่ง
ตายเหมือนกัน ทุกคน บนความจริง
โปรดอย่าหยิ่ง จองหอง ลำพองตัว..../
.............
**พันชาติ กวีพเนจร