ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

โทรฯหาพ่อ โดย...มะเหงก  (เสกสรร วรรณศิลป์)            ได้เวลาเลิกงานนานแล้ว พ่อยังไม่กลับบ้าน ผมกับแม่รู้สึกเป็นห่วงพ่อมาก กลัวว่าพ่อจะเกิดเหตุร้ายขึ้น ยิ่งมีข่าวพวกโจรดักปล้นจี้ไม่เว้นแต่ละวัน  ยิ่งทำให้ผมอายุห้าขวบกับแม่ร้อนรุ่มใจยิ่งนัก             “ลูกจ๋า...โทรหาพ่อสิ ให้รีบกลับมาทานข้าวที่บ้านได้แล้ว”             “จ้ะแม่” ผมรับคำ และโทรหาพ่อทันที สักครู่ผมจึงรายงานแม่ว่า             “แม่ครับ...พ่อไม่รับสาย แต่มีเสียงผู้หญิงรับสายแทน”             แม่ลมออกหู คิดว่าพ่อคงมีกิ๊ก เก็บความแค้นไว้ในใจ ไม่นานพ่อก็กลับมา             แม่รีบคว้าสากกะเบือ (ไม้ตีพริก) ตรงเข้าหาทันที           “ถือสากกะเบือมาทำไมที่รัก?” พ่อถามอย่างสงสัย           “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” แม่สั่งเสียงลั่นด้วยความโกรธแค้น          “ทำไมละเธอ?” พ่อยังไม่หายสงสัย          “บอกให้คุกเข่า!หูหนวกรึไง” แม่ตวาดด้วยความเดือดดาล พ่อคุกเข่าลงอย่างเห็นงูสองตัว (งง)          “โป๊กๆๆๆ ผัวะๆๆๆ” สากกะเบือในมือแม่ประเคนเข้าที่ศีรษะของพ่อหลายทีจนพ่อสลบเหมือด              ไปฟื้นที่โรงพยาบาล เมื่อได้สติพ่อถามแม่ว่า         “มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่มาอยู่ที่โรงบาล?”         “ลูกบอกพ่อแกสิว่า พ่อทำอะไรผิด” แทนที่แม่จะตอบกลับโยนมาให้ผม         “คืองี้ครับพ่อ เมื่อตอนหัวค่ำผมโทรหาพ่อ แต่มีผู้หญิงรับสาย”         “เค้าพูดว่าไงลูก?”         “เค้าพูดว่า...หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” - 5555555 เอิ๊ก