...กระท่อมจนจนคนกวี...
ไม้ไผ่สร้างข้างฝาไม่ทาสี
เป็นกวีจนยากลำบากเหลือ
เขียนแต่กลอนตอนเช้าน้ำข้าวเกลือ
ส่วนที่เหลือเผื่อหมาพารอดตาย
ถึงจนยากหากใจใฝ่ขีดเขียน
ไม่ได้เรียนเขียนผิดคิดมากหลาย
ขาดครูสอนป้อนวิชามาเยี่ยมกราย
แสนเหนื่อยหน่ายอาภัพกับความจน
บ้านไม่มีที่อยู่สู้ฟันฝ่า
ไม้ไผ่มาปลูกเข้าเอาคุ้มฝน
หลังคาใช้ใบหญ้ามาคลุมบน
พื้นจำทนลังเก่าเอาปูนอน
ชอบเขียนกลอนอ้อนฟ้าเมตตาบ้าง
ชี้ช่องทางสว่างหนให้พ้นหลอน
อยากอยู่ตึกนึกฝันหมั่นอ้อนวอน
เป็นนักลอนนอนหรูอยู่บ้านแพง
จะขับขานกานท์กลอนตอนกลางวัน
กลางคืนมันมืดมิดสนิทแสง
จุดตะเกียงเพียงพอรอฟ้าแจ้ง
ช่างแห้งแล้งเหลือล้นคนกวี
อยากจะมีคู่ครองมองเสาะหา
แต่ไม่กล้าเพราะขลาดหวาดยาหยี
กลัวแย่งข้าวเรากินไม่ยินดี
อยู่แบบนี้ก็สบายไม่อายใคร
takaeshi
ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com
หมวดความบันเทิง
