ยาบ้ารึคะ ไม่มีหรอกค่ะ

ไปเที่ยวใต้มาค่ะ ไปเยี่ยนคุณตา คุณยายที่ปากพนัง แต่น่าเสียดาย รูปที่ถ่ายมา
เสียหมดได้มาไม่กี่ภาพ อาจเป็นเพราะไม่ได้จับกล้องมาเป็นเวลานาน ก็เป็นได้ เสียดายมากค่ะ
ไปครั้งนี้ สบายที่สุดเลยค่ะ สบายกว่าทุกครั้งที่ไปมา เพราะว่าอาศัยน้องไป
นั่งอย่างเดียว ไม่ต้องช่วยขับรถ
ก็อย่างว่า คุยกันไป ทะเลาะกันไปบ้าง ตามประสาพี่ๆ น้องๆ
เพื่อนคลายความเซ็ง เพราะต้องใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน
แต่รถคันนั่งอาศัยเขาไป โห....สุดยอดจริงๆค่ะ
คนขับเป็นเพื่อนน้องสาว ฝีมือขับรถ ยอดเยี่ยมมาก
ขับเหมือนเครื่องบิน บินต่ำ ชั่วโมงแรกที่นั่งไปน้องจ๋าเมื่อยมาก
เพราะต้องจับเก้าอี้แน่นตลอดเวลา พวกเล่นขับ 160 กม/ชม
มือซ้ายแตะ พวงมาลัยรถ มือขวาดื่มกาแฟ ไปด้วย
เรานั่งข้างหลังคนเดียว ก็สั่นไปหมดเลยค่ะ

แต่สักพัก ก็หายเครียด เพราะไว้ใจในสมรรถนะของรถและ ฝีมือ ขั้นเทพของคนขับ
ดูท่าเขาขับอย่างสบายๆ คุยไป ฟังเพลงไป หยอกล้อกันไปด้วย
สลับกับ ป้อนขนม กันไ ป สบายๆชั่วโมงหลังๆก็เลยหลับได้สบาย
ปล่อยเจ้าของรถเขา เล่นกันไป เราก็หลับตาฟังเพลงเพราะๆไป
ถึงเวลาจอดเขาก็เรียกให้ลงไปกิน ไปดื่ม
ตำรวจก็เรียกตรวจจับความเร็วเป็นระยะๆ
แต่ก็รอดมาด้วยดีทุกครั้ง ไม่โดนจับเลย

มีอยู่ครั้ง ในรถเรากำลังเถียงกันอยู่ งอนกันไประหว่างพี่น้อง
พอตำรวจเรียก ก็เปิดรถให้เขาตรวจ เขาดูโน่น ดูนี่นาน
น้องสาวก็รำคาญ ไม่ไปเสียที ถามตำรวจว่า
" หาอะไรหรือคะ"
"หายาบ้าครับ "
"ยาบ้า ไม่มีหรอกค่ะพี่ มีแต่คนบ้า นั่งหน้างออยู่นั่น"
แล้วบุ้ยปาก มาทางเรา ตำรวจหันหน้ามาดู แล้วแกล้งทำเป็นตกใจ
"งั้นก็รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวจะมาอาละวาด แถวนี้
ผมอาจเอาไว้ไม่อยู่ครับ"
แล้วก็ปิดประตูรถ เป่านกหวีด ปิ๊ดดดดดดดยาวเชียว
ฮากันใหญ่ ยกเว้นเรา
อิอิอิ เออ เอากันให้สนุกนะ
แล้วก็ออกรถต่อไป
แวะกินไปด้วยรายทาง สนุกดีค่ะ
ระยะทาง 900 กม
ใช้เวลาเดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง
กรุงเทพฯ-นครศรีธรรมราช ไม่ไกลเลยค่ะ

นี่ค่ะ มือขับ ขับไป กินไป คุยไป