ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

พัฒนาการสำคัญที่ไม่ควรมองข้าม

ถือเป็นพัฒนาการสำหรับเด็กวัยอนุบาล การเขียน มีข้อดีคือเป็นการช่วยฝึกล้ามเนื้อมือ แต่เรามักพบว่า เด็กหลายคนถูกบังคับ จับมือเขียน หรือลากเส้นตามรอยประ  หน้าตาไม่มีความสุขสักนิด ทั้งที่จริงแล้ว การฝึกเขียน เป็นพัฒนาการที่มีขั้นตอน และมีความสำคัญไม่ต่างจากพัฒนาการ ด้านอื่น ๆ เลย

ขั้นที่ 1 ขีดเขี่ย (2-3 ขวบ) สะเปะสะปะไร้ทิศทาง            จับดินสอได้ก็ขีดเขียนเส้นต่าง ๆ พันกันมั่วไปหมด โดยที่ตาอาจไม่ได้            มองมือ หรือกระดาษ (ที่ตัวเองเขียน) ด้วยซ้ำ  ขั้นที่ 2 ควบคุมการขีดเขี่ย (3 ขวบ) แม้ร่องรอยขีดเขียนจะไม่ต่างจากขั้นแรก                  แต่อย่างน้อย เขาก็เริ่มควบคุมการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อมือตัวเองได้แล้ว                  และเขียนอย่างมีทิศทางมากขึ้น ขั้นที่ 3 เขียนคล้ายตัวอักษร(3-4 ขวบ) หนูจะชอบเขียนตามจุดประ                 หรือลากเส้นทับคำที่อยากเขียนมาก แต่อย่าหวังว่าจะเห็นหนูเขียนได้สวยนะ เพราะมันบิดๆ เบี้ยว ๆ                 โย้ไปโย้มาเหลือเกิน ฉะนั้นแม่อย่าเอาแต่ซื้อสมุดแบบฝึกหัด ให้หนูคัดเขียนมากเกินไป                 อย่าลืมว่าความชอบของหนูมันเป็นแค่พัฒนาการช่วงหนึ่งเท่านั้น ไม่                อย่างนั้นหนูก็อาจเบื่อ และล้าได้เหมือนกัน ขั้นที่ 4 สามารถเขียนชื่อตนเอง ลอกคำต่าง ๆ ได้ (4 ขวบ)                 เริ่มเขียนคำที่มีความหมายกับเขาเองได้ เช่น ชื่อตัวเอง หรือประโยคที่ครูเคยเล่าแล้วเขาอยาก                 เขียน (นิทานเรื่องโปรด สถานที่ประทับใจ) พอครูเขียนให้ดู เขาจะพยายามลอกตาม ขั้นที่ 5 คิดเขียนคำ (4-5 ขวบ) เมื่อเด็กได้ยินได้ฟังคำอะไรมา                 เช่น รักแม่ เขาจะนำคำนั้นมาคิดและเขียนลงไป ว่า "รักแม่" แม้ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง    ขั้นที่ 6 เขียนอย่างถูกต้อง (5-7 ขวบ) เมื่อทุกอย่างพร้อม เมื่อนั้นเขาจะเขียนคำต่าง ๆ                   ได้เองอย่างคล่องแคล่ว และถูกต้องมากขึ้น

             

กว่าที่เขาจะพัฒนาได้เป็นขั้นเป็นตอนแบบนี้  ใช่ว่าจะตรงตามอายุเป๊ะ ๆ เขาอาจพัฒนาเร็ว-ช้าไม่เท่ากัน ขึ้นกับประสบการณ์ที่  แต่ละคนสั่งสมมา ซึ่งการฝึกพัฒนาการมีอยู่ในกิจวัตรประจำวันง่าย ๆ เช่น การฉีกกระดาษ  ตัดกระดาษ ช่วยแม่ตักข้าว คีบน้ำแข็ง เปิด-ปิดขวด หนีบผ้า หยิบไข่ และ  กิจกรรมที่ทำร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหนังสือ เล่านิทาน เล่มเกมที่เกี่ยวกับคำ  เช่น ท่องคำคล้องจอง สังเกตคำที่เหมือนกันตามป้ายโฆษณาบนท้องถนน

      

ทำกิจวัตรเช่นนี้ให้เป็นเรื่องปกติ เมื่อนั้นเด็กจะเขียนได้เอง และเขียนอย่างมีความสุขอีกด้วย