เอาไม้ไผ่ใส่ต่อก่อเป็นด้าม
เร่ไปตามน้ำครำที่ดำเน่า
ทั้งในคลองหนองคูรู้แหล่งเอา
กระชอนเฝ้าตักช้อนมาป้อนปลา
ลอยเป็นแพแลมองผองลูกน้ำ
ที่คลาคล่ำเบียดแข่งแย่งกันหา
สูดอากาศขาดหายมาหลายครา
ในน้ำท่าเน่าเหม็นเป็นพิษภัย
เป็นสิ่งสุดโสโครกโกรกตามท่อ
ไหลลงต่อคลองคูสู่แหล่งใหญ่
ทั้งขยะสะสมบ่มลงไป
อนาถใจพระนครอมรเมือง
กลายเป็นแหล่งเพาะพันธ์จัดสรรโรค
นำทุกข์โศกสู่คนจนเป็นเรื่อง
ทั้งยุงร้ายหลายหลากมากนองเนือง
จนต่อเนื่องเภทภัยไหลสู่คน
ไม้ไผ่ยาวสาวช้อนตอนริมตลิ่ง
ความเกรงกริ่งอันตรายมิได้สน
สัตว์ตัวน้อยลอยแพร่เป็นแพยล
ได้มากล้นชั่งขายได้หลายตังค์
คนเลี้ยงปลาสวยงามชอบถามซื้อ
ส่งกันคือประจำนำเป็นถัง
โดยทุกเช้าเข้าฟาร์มหรือตามรัง
อาจจะสั่งล่วงหน้ากว่าหนึ่งวัน
นำวิกฤตเป็นงานสานโอกาส
รายได้อาจไม่มากหากจะฝัน
แต่พอคลายหายยากลำบากกัน
กลายสวรรค์คนสร้างทางหากิน
วันปีย์