ต่อไป →

[เริงอักษร]

 

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๒๖☆ .      (เมขลาอวตาร๑๒) .     (มาลีมาลัย๒ ลีลาวดี) ☆ณ.คืนหนึ่งคนึงฝันวันแห่งสุข มาลัยซุกกายซ่อนตอนยามสอง แอบไปหามาลีที่หวังปอง ที่ริมคลองไม้ใหญ่ใกล้บ้านนาง ☆ใต้ร่มหมอกดอกฟ้าลีลาวดี นวลนรีนั่งจ้องมองดาวหาง อธิษฐานผ่านเสียงเพียงแผ่วบาง แหงนหน้าค้างตั้งใจในอารมณ์ ☆ถลากุมซุ่มกอดแม่ยอดจิต ก้มจุมพิตข้างปรางอย่างสุขสม นางร้องกรี๊ดขีดข่วนป่วนระงม เอาแต่ก้มหลบตาน่ารักจริง ☆ว่ายน้ำข้ามตามนัดมิขัดข้อง มาพบน้องเคียงข้างแม่นางหญิง หนีตะเข้ปลาปลวกแถมพวกปลิง นั่งนิ่งนิ่งเถิดน้องอย่าร้องเลย ☆หวังชมชื่นกลืนล้ำความฉ่ำหวาน แม่ลูกตาลขาวใสใจเฉลย อย่าเง้างอนวอนเว้าเจ้าทรามเชย อยากกอดเกยเนื้อหอมจึงยอมทน ☆ขอนอนพักสักหน่อยอย่าถอยหนี ตักคนดีนุ่มนิ่มอิ่มทุกหน ทิ้งตัววางคางแนบแอบซุกซน ลูบไล้จนทั่วร่างมิห่างลา ☆พลางชี้ชวนนวลน้อยกลอยสวาท ชมดาววาดผ่องเพ็ญเย็นโลกหล้า ลอยดาษดื่นคลื่นคล้องท้องนภา สุขอุรายิ่งนักยอดรักเอย ☆ดวงนั้นขาวดาวน้อยแสนร้อยเล่ห์ แอบทำเก๋วิบวับสลับเผย พอหยุดดับกลับสว่างอย่างน่าเชย ลอยไปเกยดาวศุกร์สนุกใจ ☆เบียดแสงสอดลอดส่งตรงกลางนั่น หวังสวรรค์สุขสมเกินข่มไหว แล่นละลิ่วปลิวคว้างช่างว่องไว โน้มตัวใกล้ลอยวนจนหลงทาง ☆จันทร์ไหวสั่นหวั่นแสงที่แรงกล้า โถมถลาแกว่งกวัดตวัดหาง ดาวน้อยแก่นแสนร้ายถ่ายโถมพลาง ไม่ยอมจางเลือนลดหมดน้ำยา ☆คงหูอื้อดื้อดันจนจันทร์เขิน เก่งเหลือเกินกลเม็ดเด็ดหนักหนา พ่อดาวพลอยร้อยรักมิพักลา จมจันทราหายร่างอย่างน่าดู                          ☆หักกิ่งงอกดอกฟ้าลีลาวดี แซมแก้มสีผ่องใสตรงใบหู รักเหลือล้ำรำพันหวั่นโฉมตรู ไปควงคู่ใครอื่นยากฝืนทน       ☆ทำอย่างไรไฉนหนอท้อเหลือที่ เพราะตัวพี่ยากไร้ใจสับสน เฝ้าคิดครุ่นกรุ่นเพ้อจนเผลอตน หลับอยู่บนตักสาวเจ้ามาลี ☆ตรึงสลักรักมั่นมิหวั่นไหว ยากเพียงไหนฤๅปอดถอดใจหนี อาจดูดื้อยื้อจิตคิดวิธี ตอนหน้านี้รู้แน่แค่ติดตาม.            เริงอักษร