ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ม่านเสน่หา.. เฝ้าเหม่อมองจองมุ่งทุ่งหมอกม่าน หวั่นสะท้านเหลือทนหม่นไปทั่ว ใจมึนเมามากมายกายหมองมัว พอรู้ตัวหลงติดประชิดตาม เสน่ห์ห้อมหอมหวนเชิญชวนให้ เป็นพิษไข้เคืองข้องต้องเข็ดขาม เจ็บมาลึกนึกแล้วแววลุกลาม ใช่ครู่ยามยับเยินเกินเยียวยา จะหลบหนีลี้หน่ายฤทัยหน่วง เหมือนโดนถ่วงยากถอนย้อนโถมถา ถลาร่อนร้อนรานซ่านอุรา น้ำในตารินตกหัวอกเตือน เป็นบ้าใบ้ใจบางช่างบ้าบิ่น แหวกม่านหมอกเหม่หมิ่นขาดวิ่นเหมือน จะย่อยแยกแทรกยิ้มลิ้มเย้าเยือน ยอมจิตเปื้อนเพียงป่ายตะกายปอง เมื่อบานผลิมิผลัดอึดอัดเผลอ หากเสนอไหวสนั่นพลันสนอง รักมันจิกพลิกจ้อขอจับจอง ใจร่ำร้องหาเรียกสำเหนียกริน ยุพยงนงเยาว์เจ้ายวนยั่ว แม่ทูนหัวเหินห่างช่างใจหิน เพียงแกล้งจ้วงลวงจิตพิชิตจินต์ ทิ้งให้ดิ้นเดียวดายอายเดือนดาว.              เริงอักษร