ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

ก ว่ า จ ะ พ บ ภ า พ ฝั น อั น แ ส น ส ว ย - ชีวิตคือ จุดเริ่มต้น บนทางเปลี่ยว ที่คดเคี้ยว โขดเขิน เนินไศล แม้ล้มลุก คลุกคลาน ต้องผ่านไป ถึงเส้นชัย เบื้องหน้า เพื่อคว้าดาว - บนโลกนี้ มีใคร ไม่เคยท้อ บ้างหัวร่อ บ้างสะอื้น ฝืนเหน็บหนาว ดั่งนรก หมกไหม้ ในขื่นคาว หรือแพรวพราว ดุจสวรรค์ ชั้นวิมาน - สรรพสิ่ง ทั้งหลาย ไม่เที่ยงแท้ ย่อมผันแปร เปลี่ยนไป ไม่แก่นสาร อาจห่อเหี่ยว หดหู่ อยู่เนานาน อาจเบ่งบาน งอกงาม เพียงข้ามคืน - แม้นเหน็ดเหนื่อย เมื่อยนัก จงพักผ่อน หยุดหลับนอน ใจผ่องแผ้ว แล้วค่อยตื่น ยันกายลุก กำหมัด เพื่อหยัดยืน ยิ้มระรื่น จุดไฟ ในดวงตา - เพียงก้าวเดิน ตามหวัง เพื่อตั้งหลัก อุปสรรค จะผ่านพ้น บนเนินผา แล้วดั้นด้น ค้นไป ในปรัชญา แสวงหา สุทัศน์ สัจธรรม - กว่าจะพบ ภาพฝัน อันแสนสวย ประดับด้วย แก้วมณี ที่คมขำ ต้องเผชิญ ปัญหา น่าจดจำ อย่าถลำ สุดท้าย คงได้ดี - เสกสรร วรรณศิลป์   ·