ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

คื อ ค ว า ม ห วั ง
-
ช่อนกยูง พู่ย้อย ห้อยระย้า
อวดกลีบท้า แสงรวี ที่แผดเผา
รินลมร้อน อ่อนล้า มาแผ่วเบา
ภู่ผึ้งเคล้า เกสร อยู่ว่อนไว
-
สีแดงชาด วาดแต้ม แซมฟ้าสวย
ประดับด้วย ม่านเมฆ เสกแพรไหม
ผีเสื้อสาว วาวตา มาแต่ไกล
ดูดดื่มใน น้ำหวาน สราญรมย์
-
กรีดปีกลาย ร่ายปีกร่อน ฟ้อนปีกทิพย์
ฝากกระซิบ รักบุปผา พาสุขสม
รื่นรื่นริน กลิ่นหอม ชวนดอมดม
ผีเสื้อชม ดอกไม้ ได้แย้มบาน
-
เมื่อมาลี คลี่ช่อ รอไอรัก
มิช้าจัก โรยริน สิ้นหอมหวาน
กลีบบอบบาง ร่วงพรู ลงสู่ลาน
อันตรธาน หายไป ในเปลี่ยนแปลง
-
บุปผชาติ ทิ้งบ่วง ยังห่วงขวั้น
คนเรานั้น เกิดมา อย่าหน่ายแหนง
ตราบชีวิต นั้นไซร้ ไม่สิ้นแรง
มิเหือดแห้ง ห้วงฝัน อันงดงาม
-
หางนกยูง สีแดงฉาน บานสะพรั่ง
คือแววหวัง สดใส ไร้ขวากหนาม
ดุจพากเพียร อุตส่าห์ พยายาม
บ่อเกิดความ สุขสันต์ นิรันดร
.
เสกสรรค์ วรรณศิลป์
-
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก
https://mobile.facebook.com/