เมียจ่าหมาน.. ร้องทุกข์ (ตอน ใช่มีเงิน...แล้ว "เงิน.มัน ปี้ได้ บ่")

เมียจ่าหมาน.... ร้องทุกข์
(ตอน ใช่มีเงิน...แล้ว"เงินมัน สี้ได้ บ่" ...!!!!!)

ช

..มีเรื่องเก่า เล่าขาน ทหารบก
ขอหยิบยก เป็นเรื่องจริง น้องหญิงจ๋า
เกิด ณ ค่าย ทหาร-อีสาน ไม่นานมา
ฟังแล้วพา ตรอง“เหตุ”ก่อน อย่าถอนใจ

..อันทหาร หนุ่มหล่อนี้ มี“ยศจ่า”
มีนามว่า “จ่าสมาน” ขอขานไข
งานในหน่วย “จ่าหมาน”ช่วย ด้วยหัวใจ
ไม่ไปไหน อยู่กองพัน ขยันงาน

..นายก็ชอบ อีกเพื่อนพ้อง น้องก็รัก
“หมาน”สมัคร ฝึกเป็นครู หมู่ทหาร
“คนสำราญ งานสำเร็จ” เสร็จทุกงาน
จิตกล้าหาญ ไม่ทำผิด จนติดตา

..เสาร์-อาทิตย์ “จ่าหมาน”อยู่ ดูแลหมด
วินัยกฎ อีกระเบียบ ยากเทียบหา
เป็นทหาร ด้วยดวงจิต คิดทุกครา
เนิ่นนานมา พบแต่สุข ทุกข์ไม่มี

..ยามขัดสน เงินพร่อง ไม่ต้องใช้
เข้าเวรให้ ด้วยใจภักดิ์ รักศักดิ์ศรี
เพื่อนมอบเงิน ตอบแทนให้ หมานใจดี
เพราะเหตุนี้ มีเงินใช้ สบายมือ

..เงินหาได้ “หมาน”ส่งให้ เมียไว้หมด
ไม่โป้ปด หากเมียว่า ไม่กล้าหือ
เข้าเวรให้ จนใครเขา เฝ้าร่ำลือ
นายไม่ถือ “จ่าหมาน”ดี มีน้ำใจ

..แล้ววันหนึ่ง ก็เกิดเรื่อง น่าเคืองขุ่น
ทั้งหน่วยวุ่น เสียงก่นด่า มาแต่ไหน
ดังฉุนเฉียว กลัดกลุ้ม รุ่มร้อนใจ
“ หมานอยู่ไหน? ” ฉันมารอ ขอพบนาย

..เมื่อได้เห็น เพื่อนพ้อง ต่างร้องอ๋อ
“เมียหมานรอ ยากยื้อยุด มีจุดหมาย
มาขอพบ “ท่านผู้พัน ฉันจะตาย
จ่าหมานหาย ไม่มายุ่ง มุ่งเมียงมอง”

..ท่านผู้พัน จึงสอบถาม ตามหา “เหตุ”
ผิดสังเกต จ่าหมานดี ยากมีสอง
บ้านมีอยู่ เงินส่งให้ ใช้เนืองนอง
ไม่บกพร่อง ไม่เจ้าชู้ ไม่ดูใคร

..การพนัน ทุกชนิด ไม่คิดเล่น
แล้วเนื้อเย็น เมียจ่าหมาน พาลไฉน
ใยขอหย่า จ่าหมานเล่า ไม่เข้าใจ
เงินส่งให้ ไม่เคยขาด ประหลาดจัง

..จึงตั้งจิต คิดประสาน วานเธอตอบ
เรื่องไม่ชอบ อะไรดี ที่เธอหวัง
จงพูดมา สิ่งเธอฝัน ฉันจะฟัง
ทรุดลงนั่ง ตรงนี้นะ จะฟังดู

.. “ท่านผู้พัน ฉันก็เป็น เช่นหญิงสาว
งามพริ้งพราว ขาวสวยเด่น เช่นน้องหนู
มี"สามี ใช่แต่งไว้ แค่ได้ดู"
ท่านก็รู้ ลองครุ่นคิด พินิศที

..อันบ้านช่อง เงินมากมี พี่ให้ใช้
พี่หมานให้ ฉันตอบได้ เขาไม่หนี
แต่แค้นใจ นะผู้พัน ท่านทราบดี
ลองคิดสิ “เงินที่มี สี้ ได้ บ่”

......TOP GUN.....

(สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่านครับ
ผู้เขียนมีเพื่อนๆหลากหลายอาชีพ เวลาพบปะเลี้ยงรุ่นกัน ก็มักจะมีเรื่อง
ที่ฟังแล้วชวนขำ ชวนหัวเราะ ไม่เว้นแต่ละกลุ่มวิชาชีพ ทั้งๆที่บางเรื่อง
เจ้าของเรื่องเขาซีเรียสมาก แต่ยังไงก็ยังอดขำไม่ได้อยู่ดี เพียงแต่อย่า
ไปหัวเราะต่อหน้าเขา ไม่งั้นจะเหมือนเยาะเย้ย ตอกย้ำสถานการณ์
ให้ดูเลวร้ายมากขึ้น..เพราะมันเป็นเรื่องภายในครอบครัว
...เรื่องนี้ก็เช่นกันครับ เป็นเรื่องในค่ายทหาร ทางอีสาน เหตุการณ์เกิดขึ้น
ที่กองพันหนึ่ง มีทหารหนุ่มหล่อวัยกำลังสร้างฐานะคนหนึ่ง ยศจ่าสิบเอก
แกชื่อ “จ่าสิบเอก สมาน” (ขอสงวนนามสกุล) ครับ
ใครเรียกแกว่า“จ่าหมาน” จ่าหมานคนนี้ แกมุ่งมั่นทำแต่งาน เก็บแต่เงิน
ได้เงินเดือนเท่าไหร่ ส่งให้ภรรยาสาวสวยซึ่งเธอเป็นคนอีสานที่เพิ่งแต่งงานกัน
ได้ไม่นาน และยังอาศัยอยู่ฝั่งทางบ้านแม่ยายอยู่ วันเสาร์ วันอาทิตย์
วันหยุดนักขัตฤกษ์ เพื่อนเขาหยุดกลับไปบ้านกัน แต่จ่าหมานของเรา
กลับใช้โอกาสนี้ หาเงิน ด้วยการรับจ้างเข้าเวร วันหยุดธรรมดา
วันหนึ่งๆ ก็ 1,000-1,500 บาท ส่วนวันหยุดเทศกาล ถ้ากลางห้วง
อย่างวันปีใหม่ หรือสงกรานต์ ก็ปาเข้าไป 2,000 บาท ก็มี
แต่การเข้าเวรหาเงินเพื่อสร้างฐานะทำ ให้ไม่มีโอกาสไปหาภรรยาสิครับ
การบงการบ้าน ทีหนุ่มสาวเขาชอบทำกัน แกก็ไม่ไปทำ..จนสุดท้าย
แม้จะมีเงินมากมาย ชีวิตคู่ก็หามีความสุขไม่ เพราะภรรยาจ่าหมาน
ซึ่งเป็นคนอีสานหงุดหงิด จนต้องเดินทางมาหาผู้บังคับกองพัน เพื่อร้องทุกข์
ผู้บังคับกองพันก็ซักไซ้ ไล่เลียงสิครับ ว่าสาเหตุขอหย่าคืออะไร ปรากฏว่า
จ่าหมาน ของเราแกดีหมดเหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ การพนันไม่ยุ่ง กิ๊กก็ไม่มี
แถมเงินเดือน เบี้ยเลี้ยงมีเท่าไหร่ ก็ให้หมด เลยถามภรรยาว่า เพราะเหตุใด
จึงจะมาขอหย่ากับสามี
...สุดท้ายมาถึงบางอ้อ...เมื่อภรรยา ชาวอีสานของแกหงุดหงิด ที่ผู้พันไม่เข้าใจ
หัวอกลูกผู้หญิงสักกะที...ภรรยาจ่าหมานเลยลุกขึ้นพูดด้วยเสียงอันดังว่า
“ ผู้พัน มีเงินแล้วไง เงิน..มันสี้ได้บ่.!!!!!! ชายใดทำงานหาแต่เงิน ระวังนะ
จะมีชะตากรรมเหมือนจ่าหมาน “เพราะเงิน.....มันสี้ได้บ่......(แปลว่า "มีเงินแล้ว
มันทดแทนเรื่องเซ็กส์ ที่ขาดหายไป(เพราะทุ่มเททำแต่งานจนไม่กลับไปบ้าน)
ได้หรือเปล่าผู้พัน..(แปลไม่ให้หยาบคาย..ประมาณนี้) ...5555555”..
...บทกลอนนี้จึงแต่งขึ้นมาเพื่อให้หญิงชาย ที่ใช้ชีวิตคู่ รักษาสมดุลย์ในการใช้ชีวิตคู่
ด้วยการแบ่งเวลา ว่าเวลาไหนเป็นเวลาครอบครัว เวลาไหนเป็นเวลางาน ฯลฯ
เพื่อจะได้ไม่เสียหายเหมือนครอบครัวจ่าหมานไงครับ เพราะความต้องการ
ของมนุษย์นี้ยากนักที่จะรู้ได้ ว่าต้องการอะไร เพราะ "จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง" ครับ)