๐๐ แผ่นดินร่ำให้ ๐๐
...แผ่นดินพร่ำ ร่ำให้ พิไรโศก
ฟ้าวิโยค ครางครืน สะอื้นหวล
นทีพลัน รันทด กำสรดครวญ
ป่ารัญจวน เมฆหมอก ชอกช้ำตรม
...เหล่าอาณา ประชาราษฎร์ ชาติสยาม
สุดจะห้าม หักอาลัย ใจขื่นขม
น้ำตาหลั่ง ดังอุทก ไหลตกพรม
เมื่อสูญร่ม โพธิ์ทอง ของพารา
...คือองค์พระ นวมินทร์ ปิ่นประเทศ
เคยปกเกศ คุ้มเกล้า เราหรรษา
เคยเผื่อแผ่ ดูแลไทย ให้สุขมา
สิ้นบุญญา สู่ชั้น สวรรคาลัย
...ราษฎร์ทั้งปวง ดวงแด เหมือนแส้ฝัง
ร้าวรอนดั่ง จะขาดดิ้น สิ้นตักษัย
ทูลกระหม่อม จอมเกล้า เหล่าลูกไทย
นิราศไป จากแล้ว แก้วแผ่นดิน
...ขอพระองค์ ทรงสถิต ทิพย์สถาน
ณ พิมาน เนรมิต วิจิตรศิลป์
เสวยวิมุติ พิสุทธิ์สม อารมณ์จินต์
อย่ารู้สิ้น อวสานต์ เนิ่นนานเนา
...แผ่นดินพร่ำ ร่ำให้ อาลัยหา
ปวงประชา ครวญคราง ไม่สร่างเศร้า
แม้สิ้นพ่อ เพียงร่าง ห่างเพียงเงา
แต่ใจเรา มี ธ สถิต นิจนิรันดร์...
*****************************
..นายสมบัติ เสือบุญศรี..
๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๙
หมวดความบันเทิง
