ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

สุดทางรัก ~.. กลบทมธุรสวาที ..~ นั่งซึมเศร้าเหงาหงอยใจลอยเหม่อ ตาพร่าเบลอบอบช้ำระกำจิต น้ำตาหยดรดปรางสองข้างชิด ยังตรึงติดตรอมตรมขื่นขมนัก ใจยับเยินเกินกว่าเยียวยายิ่ง รวดร้าวจริงเจ็บแสบปลาบแปลบหนัก เพราะคู่เคยเกยกอดนอนพลอดรัก กลับมาหักหันเหจนเซทรุด คบกันมาห้าปีมิมีหน่าย ใจสลายแหลกลาญซมซานสุด เมื่อวันนี้พี่มาขอลานุช สัมพันธ์หยุดแยกกันจากวันนี้ เพราะต่ำต้อยด้อยค่าหรือว่าเบื่อ จึงไม่เหลือรอยรักกลับผลักหนี ตัดสายใยในรักเคยภักดี ช่างไม่มีเมตตาเอื้ออาทร ถึงยื้อยุดฉุดไว้ก็ไร้ค่า หมดเวลาแล้วหนอต้องพอก่อน เมื่อสุดทางห่างแล้วต้องแจวจร รักมันกร่อนก็ปล่อยล่องลอยไป จากวันนี้มีแต่รอยแผลลึก ที่ผนึกนานเนาคอยเผาไหม้ ต้องบอบช้ำกล้ำกลืนสะอื้นใน เป็นแผลใจเจ็บจำตอกย้ำทรวง               เอ๋ อุบล เที่ยงสมบุญ

.
.
.