ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..



เหมือนเดิม
ประตูที่ปิดตายมาเนิ่นนาน  เพิ่งแย้มเปิดออก

ไม่นานนี้เอง
เพราะมองออกมานอกรั้ว  แล้วเห็นดอกไม้บานไสว
เต็มลานไปหมด  คิดทึกทักเอาว่าเป็นของเรา 
ก็ตั้งใจจะดอมดม ให้สมใจ   

ตื่นเช้ามาอากาศดี  ลมโชยแผ่ว
ปนละอองฝนมาเย็นฉ่ำ

ฉันยืดอก สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

บ้านเรานี่ก็น่าอยู่นะ  ดอกไม้แกว่งไกว  ไป-มา เล่นลม
ฉันคิดว่าดอกไม้บานชูช่อ  เพื่อล้อเล่นกับฉัน 

วันนี้ฉันมีความสุขเหลือเกิน   คิดว่าเจ้าก็มีใจให้กับฉัน
คิดว่าเราใจตรงกัน 

หัวใจฉันที่เงียบเหงามานาน
ก็ชุ่มฉ่ำ ไปด้วยความสุข  อย่างที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มานานแล้ว 

 ตั้งแต่ครั้งนั้น  ครั้งที่หัวใจยับเยิน

 จากที่..ไม่เคยมีใครให้ห่วง  ก็กลับมามีห่วงอีกครั้ง
 แต่ก็เต็มใจห่วงนะ

อยากคุย   อยากถามไถ่  ว่าสบายดีไหม 
เวลาเธอเงียบเหงา  ซึมเซาเหมือนไม่สบาย ก็ห่วงเสียจน
แทบครั่ง

   ใจเอ๋ยใจ....
เจ้าช่างไม่เจียมตัว   ไม่เข็ดหลาบ....

หลงชม หลงดีใจ  ได้ไม่นาน ก็รู้สึกว่า  เจ้าก็ไม่ได้ใส่ใจ
ฉันไปมากกว่า  ดินฟ้าอากาศ  รอบๆ ตัวเจ้าเลย

 ใครผ่านไปมา เจ้าก็ล้อเล่น  เหมือนๆกัน   ไม่มีใครพิเศษสำหรับเจ้า

รึว่า..รึว่า..เจ้ามีเจ้าของแล้ว   

เช้าวันนี้   ดอกไม้รอบบ้าน   ดอกเก่า   ต้นเก่า 
ที่ออกดอกไสว  ก็ดูงั้นๆ

เจ้าก็ผลิบาน   แล้วร่วงโรย ไปตามกาล...
เหมือนกับ  หัวใจฉัน..

หัวใจ ที่เริ่มมองเห็นความอ้างว้าง....
ความอ้างว้าง..อีกครั้งหนึ่ง

มานั่งทบทวนดู  ทุกอย่างเราคิดไปเองทั้งนั้น 
ดอกไม้บานให้ใครทั้งโลก   ใครจะชื่นชม ก็ได้  ไม่เคยหวง

เราสิ  อยากเป็นเจ้าของมัน   มันคงไม่เหมาะกับเรา
เจ้าดอกไม้ริมรั้ว สีจัดจ้าน..ดอกไม้ริมทางสีหวาน

เจ้ามีใจให้ใครบ้าง  ฉันไม่อาจล่วงรู้..สงสารใจตัวเอง
แล้ว....แล้ว...

วันนี้มันก็ผ่านไป   เหมือนทุกๆวัน 
 ลมพัดผ่านผิวแก้มไปบางเบา

 เหมือนปีกผีเสื้อโบกโบย...
แล้วทุกอย่าง...ก็กลับสู่ สภาพเดิมๆ  ...

เหมือน ทุกๆ วัน ที่ผ่านมา