ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

..~. ไกรลาศสำเริง .~.

~.. หิมพานต์แดนดินถิ่นลึกลับ
ยามตะวันร่วงดับจากเวหา
เหล่าคนธรรพ์นั่งล้อมพร้อมสุรา
กินนรมาร้องเพลงบรรเลงไป

~.. นกยูงทองเริ่งร่ามารำฟ้อน
มโนราห์บินร่อนลงน้ำใส
เย็นอุราระรื่นชื่นฤทัย
มิเห็นใครเขาเฝ้าแอบมองดู

~.. นั่นครุฑธาหลบซุ่มพุ่มกิ่งไม้
อยากจะเผยความนัยกังวลอยู่
ด้วยตนเองแอบรักภักดิ์โฉมตรู
อยากชวนมาเคียงคู่สุขสันต์กัน

~.. ได้เพียงแต่คอยเฝ้าทุกเช้าค่ำ
มิถลำย่างกรายทำลายขวัญ
กลัวโนราอาจลี้หนีไปพลัน
เพราะครุฑนั้นใบหน้ามิน่ามอง

~.. ฝ่ายโนรามีจิตพิศวาส
แต่มิอาจบอกไปใจเศร้าหมอง
อยากเคียงคู่ชิดแนบเฝ้าแอบปอง
แต่เป็นหญิงจึงต้องสงวนตน

~.. หากครุฑหนุ่มมาเผยเอ่ยความรัก
นางคงจักติดตามทุกแห่งหน
มีความสุขสมหมายคลายทุกข์ทน
รักกันจนด่าวดิ้นสิ้นชีพเลย

~.. ทัั้งสองต่างมีใจที่หมายมั่น
ใฝ่ปองกันแต่มิกล้ามาเปิดเผย
เมื่อไหร่จะได้อยู่เป็นคู่เชย
ลิงอย่างเรางงเหวยเบื่อแล้วนะ...

 ~.. พิมพ์อุบล ..~
๔ มีนาคม ๒๕๖๒