อาวรณ์ !? (กลบท จระเข้ฟาดหาง)

*กลบทจระเข้ฟาดหาง กำหนดให้ทุกวรรค
คำสุดท้ายให้เป็นคำที่ใช้ “ไม้โท” ตลอดสำนวน
นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพค่ะ*

*สิ่งที่พึงระวังคือ เสียงท้ายวรรค*

♥ *มากกว่า จระเข้ฟาดหางคือ
ทุกตำแหน่ง รับ กำหนดรูปวรรณยุกต์โททั้งหมด*♥

อาวรณ์...? ♥
*
ลมรวยรินกลิ่นโมกเยือนโบกย้อน
แต่ความร้อนจากใจยังไล่กล้ำ
ไก่ขันแว่วเวียนบอกยิ่งตอกย้ำ
รักเหลือล้ำพี่เอยเฉลยแล้ว

คนที่หลับสนิทนอนชิดข้าง
จะแรมร้างเรือนนั่นโอ้ขวัญแก้ว
เคยสุขสมดมดอมพร้อมเพริศแพร้ว
ต้องคลาดแคล้วเคลื่อนครันก่อนจันทร์คล้อย

มือตระกองกุมแขนก่อนแฟนร้าง
ใจเคว้งคว้างแปลบปร่าตาละห้อย
จิตสลดหดหู่อยู่มิน้อย
จึงหมดถ้อยทักชายเพราะใจรู้

หัวเตียงนอนนาฬิกาก็ดังก้อง
ใจของน้องนิ่งพลันเหมือนตันอู้
สองแขนสาวเข้ากอดพ่อยอดชู้
ฝืนยิ้มสู้เสแสร้งใจแห้งล้า

ก่อนเดือนลับดับแสงหลบแฝงเร้น
อยากฝากเน้นชายชาญทหารกล้า
เอ่ยคำมั่นหมายรอต่อดินฟ้า
จะมิคว้าชายใดไหนทั้งนั้น

ไปเถิดนะรู้รักประจักษ์ล้น
จงฝ่าด้นไพรีที่ดื้อดั้น
น้องแนวหลังสังวรมิงอนรั้น
สะกดกลั้น....ยิ้มแย้มเอียงแก้มซ้าย

ศศิ อักษราศรม