ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เดี๋ยวก็จับ กินตับเสียหรอก..         (กลบท นายโรงลืมกรับ) **ขอพี่ตบ สักที อย่าหนีนะ ฟังวาทะ อิดออด ลอดตาขยิบ เสียงอู้อี้ กึ่งอ้อน ตอนกระซิบ โอ้..แม่แก้ม สองหยิบ สิบท่าสะบัด **ทำยักคิ้ว หลิ่วตา มันน่าหยิก กระซี้กระซิก เรื่อยไป หมั่นไส้ชะมัด เดี๋ยวก็ถอง อย่างเร็ว ให้เอวขัด ทำเป็นหัด โต้เถียง สำเนียงออเซาะ **บอกไว้เลย ครั้งนี้ นั้นมีโทษ ตั้งเป็นโจทย์ ให้จำ น้ำคำพอเหมาะ หากยังคง หน้าง้ำ ทำหัวเราะ เดี๋ยวจะเฉาะ ไม่นับ ขยับประชิด **มันหลายครั้ง หลายหน ที่ทนเจ็บ ใจโดนเหน็บ เดือดผุด ตะหงุดตะหงิด แม้นรู้ตัว กลัวตาย จงได้คิด เคยฝากพิษ กับพี่ ฤดีรันทด **จงรับทัณฑ์ เถิดหนา คราตระหนัก หลอกให้รัก แล้วทิ้ง ประวิงไปหมด ใจน้องนวล ล้วนทาง ช่างเคี้ยวคด จนเหลืออด แล้วหนอ ยืนรอกระชับ **ด้วยหมายมั่น ปั้นมือ กระพือปีก หมดทางหลีก แน่นอน หรือถอนขยับ จะตบจูบ งุบงิบ ระยิบระยับ แล้วกินตับ ให้คุ้ม ขยุ้มทะลัก. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๐

[ครภูธน®]

๏ ชอบสุดจิตหมดใจในคำบอก ใช่ปอกลอกแสร้งหลอนบังอรประจักษ์ รำพันบทหยดพราวพร้อมกล่าวทัก ดวงใจปักเพียงปิ่น..ฝากจินต์กระซิบ ๏ ปวดใจจริงมิ่งเนื้อรักเผื่อเลือก เราแค่เปลือกเจ็บปร่ามองตาขยิบ เธอจึงห่างทางใจแลไกลลิบ หนอหยาดทิพย์หยอกแทบ..เจ็บแสบชะมัด                              คอนพูธน®