ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ขอนไม้กับนายเรือ.. **เป็นขอนไม้ ลอยล้ำ น้ำทะเล โดนคลื่นเห่ ห่างไกล จากชายฝั่ง แสนเหว่ว้า ล้าโรย โดยลำพัง สิ้นหมดแล้ว ความหวัง ประทังกาย **เห็นสาวน้อย สวยใส ใจบริสุทธิ์ ร่างจมมุด เกลียวคลื่น คืนรักหาย สำลักร่ำ คร่ำครวญ เหมือนจวนตาย อยู่ท่ามกลาง ฟองพราย ของสายน้ำ **โยกตัวหย่อน ผ่อนไป ให้เธอเกาะ หมายมั่นเหมาะ พอพยุง จูงงามขำ มิอยากทิ้ง เธอล้ม จมระกำ ที่ถลำ ร่องลึก เกินนึกตรอง **ขอนไม้ผุ มากแล้ว มิแคล้วป่น น้องหน้ามน จนใจ ให้หม่นหมอง เจอเรือใหม่ ลอยลำ ล้ำค่ามอง ขอให้จอง ใจจับ ไปกับเรือ **ปล่อยให้พี่ จมหาย กับสายน้ำ ถึงจะช้ำ ไม่ทุกข์ แสนสุขเหลือ ยามเห็นน้อง ล่องไป กับนายเรือ ใจที่เจือ รักห่ม มิจมเลย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๓ มกราคม ๒๕๖๐

[เริงอักษร]