ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.
.
ทางผ่าน
.




..มากระเซ้า เย้าเห็น เป็นพัก-พัก
แล้วตั้งหลัก หัวร่อ ต่อคำนั่น
คอยเมียงมอง จ้องตา  สารพัน
ยังหวาดหวั่น เบื่อหน่าย ยามหายไป

..มิมีคู่ ดูหม่น ทนแต่เศร้า
เสียงวอนเว้า  แว่วหวาน เกินขานไข
ทำกลัดกลุ้ม  รุมร้อน อาทรใจ
แล้วทำไม กลับกลาย จากสายตา

..มาลับล่อ ก่อมุ่ง ยับยุ่งเหยิง
จิตเปิดเปิง  สลด  ถึงหมดท่า
แล้วตีจาก พรากหลบ จบอำลา
คงคิดว่า เรานั้น  แค่...ผ่านทาง...
.
..............น้องจ๋า


.

ยั ง ค ง ค อ ย ย้ำ ถ้ อ ย คำ นั้ น

มาคอยยั่วคอยเย้าให้เจ้ายิ้ม
แล้วแอบพลอยเอมอิ่มในยิ้มนั่น
มาคอยเล่าเรื่องราวสารพัน
หวังเพียงเธอเท่านั้น, ได้ผ่อนคลาย

คงไม่กล้าหวังใดอีกในชีวิต
เพราะเคยผิดพลาดหวัง--ยังใจหาย
เพียงเติมฟืนให้โลกเศร้าพอหนาวคลาย
แล้วจะฝ่าฝันร้าย, ไปลำพัง..

เกริกบุระ  ขำนุรักษ์