แสงแดดอ่อนพร่างสายเมื่อปลายสาง
ภาพเลือนลาง-เด่นชัดลมพัดเผย
รวงดอกไม้ไหวพลิ้วปลิวตามเคย
งามเกินเอ่ยเปรยปานประมาณใด
มองฟ้าเวิ้งวังเวงคลอเพลงโศก
แสนวิโยคปวดแดยากแก้ไข
อีกไม่นานภาพลางคงจางไป
จนสิ้นไร้ควันหมอกที่หลอกตา
ทั้งหนาว-ร้อนอ่อนล้าและว้าเหว่
คนร่อนเร่แรมรอนอาวรณ์หา
ที่พักพิงอิงแอบแนบกายา
ละทิ้งคราโศกศัลย์เมื่อวันกราย
ลิตเติลเกิร์ล
๑ เมษายน ๒๕๕๖