ต่อไป →

[เริงอักษร]

..อย่าเอาความเหงามาลงที่ฉัน.. **เธอไปเอา ความเหงา จากเขามา แสนโศกเศร้า โศกา เจียนอาสัญ เฝ้าละเมอ เพ้อตื่น ทุกคืนวัน ร้องรำพึง ร่ำรำพัน เหมือนฝันร้าย **แล้วนี่ใย ใคร่ทวง เอาดวงจิต ของฉันไป ปลงปลิด ให้พิษหาย หวังเพียงแค่ แก้เหงา จนเศร้าคลาย ทั้งเช้าเย็น ค่ำสาย เข้าข่ายจอง **รักจากฉัน มันด้อย จึงน้อยค่า ไม่อาจเทียบ ราคา พาหม่นหมอง ยอมให้เธอ หมดสิ้น ชีวินปอง คอยเสนอ ตอบสนอง ทุกห้องใจ **โกยความเหงา ที่เขา มาเหมาส่ง มอบแด่เธอ โดยตรง จนหลงใหล โปรดหยิบยื่น ความเหงา คืนเขาไป เหลือแต่รอย อาลัย แค่ในฝัน **แม้นแก้วตา กล้าพอ จะขอเป็น หมอรักษา เนื้อเย็น เช่นแม่นมั่น ดั่งตัวยา เร่งรัด แสนอัศจรรย์ พาเธอล่อง ลอยสวรรค์ พิมานแมนฯ. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐