
๐๐ คืนฟ้าหม่น ๐๐
๐ ดึกดื่นคืนนี้เงียบ..........เหงาเหลือ
เมฆหม่นมืดคลุมเครือ......ข่มฟ้า
โสมหลบพ่ายฝาดเฝือ.....แฝงฝาก โศกฤา
เถิดฝากถึงใจข้า............ขื่นให้สาสม
๐ ลมพาพัดโศกห้อม........ไป่หวน
ล้อมกรอบเกาะใจกวน.......ก่อร้าย
นกเพรียกพร่ำเพ้อครวญ....ครางกู่
ฤาคู่เจ้าจากคล้าย.............กับข้าคนเหงา
๐ แลเงาเมฆสะท้อน.........แสงโสม
ที่ลอดผ่านหม่นโลม.........แหล่งหล้า
มองตะคุ่มจากโพยม.........ยิ้มชื่น ใจแฮ
หลงนึกเป็นวงหน้า...........นิ่มเนื้อนวลสมร
๐ อาวรณ์อกสะท้าน.........ทนฝืน
ยิ่งข่มยิ่งเก็บกลืน............กลับช้ำ
ดาวกระพริบเมื่อคาบคืน....คลายเปลี่ยน
ยังจักมาระยิบย้ำ.............ยั่วเย้ยไยไพ ฯ
************************
..พระเอกดราม่า..
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๙