ต่อไป →

[น้องมีน น้องมีน น้องมีนนะจ๊ะ]

ชีวิตฉัน.. ฉันมีสิทธิเลือก ว่าจะห่มผ้าหนาแค่ไหน ?
หากค่ำคืนหนึ่ง สายฝนสาดกระหน่ำมามากมาย
ฉันหยิบเสื้อหลายตัวมาใส่ .. ฉันไม่รู้จักความหนาว
ข้างล่าง เป็นฟูกนุ่มๆ รองแผ่นหลังให้ค่ำคืนหอมหวาน
ฉัน..อยู่อย่างคนมีสุข ชื่นบาน..
จนบางครั้งก็ลืมความร้าวราน ของพี่น้องในอีกหลายพื้นที่
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันหัวเราะไร้สาระ
ในขณะ ที่เขาเจ็บหนัก น้ำตาไหลเป็นเลือด
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันกินข้าวเหลือ
ในขณะที่เขาเก็บน้ำหยดหนึ่งเผื่อ การประทังในวันรุ่งขึ้น
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันซื้อเสื้อตัวใหม่ใส่
ในขณะที่เขาไม่มีอะไร แม้จะปกปิดกายให้มิดชิด
กี่ครั้งแล้ว ที่เราบอกว่าเรารักพี่น้อง
ปากพูด แต่สมองไม่คิด..
กี่ครั้งกัน ที่หลอกตัวเอง ?

น้องสาว.. คืนนี้ หนูหลับอย่างไร ?
พรุ่งนี้ หนูมีอะไรกินไหม ?
สายลม ทำหนูหนาวหรือเปล่า ?
หรือความเย็นชาของคนที่นี่ ที่ทำหนูร้าวยิ่งกว่า ?

[เริงอักษร]

**ไม่มีใคร ช่วยใคร ได้ทั้งหมด
เพราะคือบท เรียนชีวิต ประดิษฐ์ค่า
ที่มนุษย์ สุดประเสริฐ กำเนิดมา
ต้องฟันฝ่า กล้าผจญ ให้พ้นกัน

**วิบากกรรม ย้ำใจ ให้เข้มแข็ง
ความเปลี่ยนแปลง แทงซ้ำ ไม่คร้ามขันธ์
ความอดอยาก ยากเข็ญ เป็นแรงดัน
ความโศกศัลย์ พลันเป็นบท ทดสอบกาย

**ยิ่งชนะ ยิ่งแกร่งกล้า ด้วยศักดิ์ศรี
ยิ่งไม่หนี มีแต่สู้ รู้ที่หมาย
อย่าท้อแท้ แค่หมั่นสร้าง กำลังกาย
เสริมแรงใจ ไม่พ่ายแพ้ อย่างแน่นอน.
      
..ขอส่งแรงใจให้ทุกคนบนโลกนี้คับ..

 เริงอักษร

[เริงอักษร]