ต่อไป →

[เริงอักษร]

...อสุนีบาต...

**พระพายกริ้ว ริ้วต้อง..........กายา
เสียงหวีดหวิว ปลิวมา..........ไล่ต้อน
กระแสสับ จับตา..........เคืองขุ่น
วายวุ่น ฝุ่นคละเคล้า..........เป่าสร้าง ลม วน

**สนโอนกิ่ง เคว้งคว้าง...........ปลิวเอน
ทิ้งจับ ใบระเนน..........ร่วงพริ้ว
พรากป่น หล่นปนเลน..........เกลื่อนทั่ว
กระจัด กระจายกลั้ว..........กิ่งก้าน ลานตา

**ฝนซ้ำซ่า ห่าซร้อง..........ครางครวญ
คราคร่ำ ร่ำรัญจวน..........อยู่ใกล้
สะบัดหยด ทดทวน..........ป่าชุ่ม
ชะอุ่ม ซุ้มดอก ล้อ..........เล่นน้ำ ฉ่ำชู

**ฟ้าเปรี้ยง เสียงกู่ก้อง..........สองหู
สนั่นลั่น พลันเหลือบดู..........ดั่งค้อน
กระทบ กระแทกคู..........ข้างฝั่ง ลงเฮย
ทะลาย ทะลึ่งแล้ว..........ตลิ่งพลั้ง พังภินท์.

..................*-*...................

เริงอักษร
๕ กรกฎาคม ๒๕๕๙
** ผิดพลาดพลั้งไปอภัยด้วยคับ หัดแต่ง **

[share]

1) ดู ผังโคลง ให้ดี ๆ ครับ
 
๏ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง.....อันใด...พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร..........ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล..........ลืมตื่น...ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า..............อย่าได้ถามเผือ ๚ะ
....................................................ลิลิตพระลอ

๏ นิพนธ์กลกล่าวไว้..........เป็นฉบับ
พึงเพ่งตามบังคับ.............ถี่ถ้วน
เอกโทท่านลำดับ............โดยที่...สถิตนา
ทุกทั่วลักษณะล้วน...........เล่ห์นี้คือโคลง ๚ะ
....................................................จินดามณี ฉบับหลวงวงศาธิราชสนิท

๏ จากมามาลิ่วล้ำ.............ลำบาง
บางยี่เรือราพลาง..............พี่พร้อง
เรือแผงช่วยพานาง............เมียงม่าน...มานา
บางบ่รับคำคล้อง..............คล่าวน้ำตาคลอ ๚ะ
......................................................นิราศนรินทร์

โคลง ๓ บทนี้ใช้คำเอก 7 โท 4 และที่เหลือเป็นคำสุภาพทั้งหมด
จึงเป็นแม่แบบสำหรับการแต่งโคลงสี่สุภาพได้เป็นอย่างดี

2) วรรคหลัง บาทสี่
ห้ามวรรคครับ

ก่อให้เกิดสับสน กรณี "มีสร้อย" (ซึ่งจะเว้นวรรคครับ)

[share]

....ดุจอาทิตย์รุ่งแจ้ง...............แสงงาม
พลังสว่างชูชีพวาม..................อร่ามกล้า
เดือนดาวเด่นประดับยาม...........เย็นค่ำ
แสงส่องเชิญชวนท้า................ท่องหล้าดับเข็ญ

....เป็นลมโหมกระหน่ำร้าย.........เลวทราม
บปล่อยคอยคุกคาม..................ขุ่นแค้น
ฝนเสริมส่งชีพงาม...................วามทั่ว
กระทำผ่านกาลนาน แม้น..........ไม่ได้ใครชม

โคลง ๒ บทนี้ ผมตั้งใจแต่งให้มี
๑) เอก ๗ โท ๔ ตามเกณฑ์
๒) มี สัมผัสสระ หรือ สัมผัสอักษร ระหว่างวรรค เพื่อเป็นแนวสำหรับผู้อยาก ลับสมอง
๓) ส่งสัมผัสระหว่างบท ซึ่งจะรับสัมผัสได้ที่วรรคแรกของบทถัดไป ในตำแหน่งคำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓
๔) คำท้ายสุดของบท แสดงทั้งแบบใช้ เสียงจัตวา ตามที่ว่ากันว่า ไพเราะ กับใช้ เสียงสามัญ ที่เกณฑ์ก็ยินยอมกัน

หวังเป็นประโยชน์บ้างนะครับ

[เริงอักษร]

[เริงอักษร]

***แก้ไขเป็นแบบนี้ พอใช้ได้ไหมคับ***

...อสุนีบาต...

**พระพายโบก โยกย้ำ..........กายา
เสียงหวีดหวิว ปลิวมา..........ไล่ต้อน
กระแสสับ จับตา..........เคืองขุ่น
วายวุ่น ฝนคละเคล้า..........เป่าสร้าง ลมวน

**สนโอนแอบ แนบคว้าง...........ปลิวเอน
ปลงปลิด ใบระเนน..........ร่วงพริ้ว
เม็ดสน หล่นปนเลน..........หลากทั่ว
กระจัด กระจายกลั้ว..........กิ่งก้าน ลานตา

**ลมฝนพา ห่าซร้อง..........ครางครวญ
คราคร่ำ นำขบวน..........อยู่ใกล้
สะบัดหยด ทดทวน..........เปียกชุ่ม
เลยหลั่ง ลงธารน้ำ..........แล่นล้ำ พรมพรู

**กรูเกรียวเสียง กู่ก้อง..........สองหู
ครืนลั่น พลันเหลือบดู..........ดั่งค้อน
แทกกระทบ กลบคู..........เลียบฝั่ง ลงเฮย
ทะลึ่ง ทะลายแล้ว..........ตลิ่งพลั้ง พังภินท์.

[เริงอักษร]

 
..หมายเหตุ..
เว้นช่องไฟไว้ให้ เวลาอ่านจะได้ง่ายขึ้น