รังแก

รังแก

   ชลาใสไหลเอื่อยเรื่อยพริ้วผ่าน
   สู่ลำธารคดเคี้ยวเสี้ยวไพรสณฑ์
   ลงแม่น้ำกว้างไกลใหญ่เชี่ยววน
   เหล่าฝูงชนใช้สอยคอยอาบกิน

   แหล่งน้ำซับป่าสูงฝูงส่ำสัตว์
   ต่างล้วนผลัดพึ่งพาอาศัยสิ้น
   ป่าปกรกนกกาพาพื้นดิน
   อุดมถิ่นไม้ใหญ่ให้หลากพันธ์

   น้ำรินไหลสายน้อยคอยกระจาย
   รากพืชหลายเก็บกักรักษ์และกั้น
   ก่อกำเนิดเกิดผลต้นน้ำพลัน
   เรียงเป็นชั้นวันผ่านนับนานปี

   ธรรมชาติสร้างไว้ให้มนุษย์
   ประโยชน์สุดมากเหลือเผื่อทุกที่
   ถูกตอบแทนแสนโง่งมถมทวี
   ป่าที่มีถูกโค่นโล้นเลี่ยนไป

   ภัยพิบัติซัดกลับรับใช้กรรม
   จากกระทำย่ำยีที่ป่าใหญ่
   ฝนตกหนักจักทำน้ำไหลไกล
   หลากเชี่ยวใส่ท่วมท้นคนหมดตัว

   เขื่อนกั้นแก่งประจานงานงาบป่า
   เหล่าสิงห์สาราสัตว์กำจัดทั่ว
   ป่าทั้งผืนกลืนซ้ำทำไม่กลัว
   อำนาจชั่วในมือยึดถือครอง

   รวยเพียงหยิบพริบตาเวลาต่อ
   พินาศจ่อดูท่าพาสยอง
   ทั้งภัยแล้งแห้งแห้งผากซากเนืองนอง
   ฝนไม่ต้องตามฤดูตายหมู่กัน

   ทั้งหมอกควันพลันผุดไม่หยุดหย่อน
   ไฟป่าร้อนย้อนเอาเผาสะบั้น
   เกิดทุกปีมีจุดใครหยุดมัน
   ไม่จับกันหรือไรใคร่ถามที

   โลกร้อนเร่าเขาพูดบูดลมปาก
   กลัวลำบากไม่ทำซ้ำป้ายสี
   โทษสิ่งนั้นยันโน้นโน่นไม่ดี
   วิบัติทีแตกตื่นฟื้นโครงการ

   เห็นแก่ตัวกลัวจนคนในนอก
   ชอบกลับกลอกหลอกลวงห่วงแต่ฐาน(เสียง)
   คนทั้งโลกโชคร้ายถึงวายปราณ
   ด้วยการผลาญธรรมชาติจนขาดดุลย์

   วันปีย์