วิสาขบูชา

.....สิบห้าค่ำ เดือนหก มรดกพุทธ
แสนวิสุทธิ์ หยุดบาป กำราบชั่ว
หนีเรื่องร้าย คลายลอก ออกจากตัว
หยุดเกลือกกลั้ว มัวหมด ทั้งลดพาล

.....พุทธธรรม ล้ำเลิศ ที่เกิดมา
สองพันกว่า ขวบปี ที่เลยผ่าน
หน่อกษัตริย์ ขัตติยะ ประสูติการ
เป็นกุมาร "สิทธัตถ" เริ่มพระชนม์

.....ตรงวันเพ็ญ เดือนหก ศกมิกล่าว
เติบใหญ่คราว ได้เห็น เป็นฉงน
เกิดแล้วเฒ่า เฉาไข้ ตายผจญ
หนีไม่พ้น จริงแท้ แก้อย่างไร

.....เจ้าชายหนุ่ม กลุ้มอก วิตกจิต
หาทางคิด หลีกหนี พ้นวิสัย
วัฏสงสาร ผลาญพร่า คร่าเรื่อยไป
จะพ้นได้ ใคร่หัน บรรพชา

.....เมื่อออกบวช สวดท่อง ลองทุกอย่าง
แต่ยังห่าง บรรลุ แม้มุหา
ยังไม่พบ สิ่งเลิศ เกิดพลา
ขั้นถึงว่า ทรมาน ผลาญร่างกาย

.....จนคล้อยเคลื่อน เดือนหก นั่งปรกนิ่ง
แล้วเกิดสิ่ง ที่พบ ประสบฉาย
ตรัสรู้ สู่ธรรม เพื่อกำจาย
พ้นสลาย ทุกทัณฑ์ นิรันดร

.....คืนวันเด่น เพ็ญจ้า สิบห้าค่ำ
ได้พบธรรม นำไป ใช้สั่งสอน
ทุกชั้นชน หนแห่ง แหล่งนิกร
สู่บัญชร สอนศีล อภิญญา

.....จวบหนทาง ย่างพระ ชนมายุ
เมื่อบรรลุ แปดสิบ พระชันษา
สังขารละ พระพุทธ ศาสดา
เป็นเพ-ลา ตรงตาม ทั้งสามวาร

.....วิสาข-บูชา พาสดับ
รำลึกสรรพ การุณย์ พระคุณสาน
พุทธพลัง ทั้งหล้า มาร่วมงาน
ทำบุญทาน ขานสร้าง แต่ทางดี

วันปีย์