รู้หรือไม่... โรคเกาต์รักษาได้หายขาด

รู้หรือไม่... โรคเกาต์รักษาได้หายขาด
ศ.นพ.วรวิทย์ เลาห์เรณู อายุรแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรคข้อและรูมาติสซั่ม

หลายคนคงรู้จักโรคเกาต์ และได้ยินมาว่า โรคเกาต์เป็นโรคข้ออักเสบที่มีอาการปวดอย่างรุนแรง รักษาไม่หาย
ในระยะท้ายๆ จะมีปุ่มตามตัว ข้อถูกทำลาย และเกิดความพิการตามมา ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว
โรคเกาต์เป็นโรคที่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ส่วนจะต้องทำอย่างไรนั้น ขอให้ติดตามเรื่องราวต่อไปนี้
โรคเกาต์คืออะไร
โรคเกาต์เป็นผลจากการที่ร่างกายมีระดับกรดยูริกในเลือดสูงเกินจุดอิ่มตัว จนเกิดการตกตะกอนเป็นผลึกเกลือยูเรต
(คล้ายกับน้ำเชื่อมที่เข้มข้นตกผลึกเป็นเกล็ดน้ำตาล หรือน้ำเกลือเข้มข้นที่ตกผลึกเป็นเม็ดเกลือ)
โดยผลึกเหล่านี้จะสะสมตามเนื้อเยื่อต่างๆ ทั่วร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณรอบๆ ข้อ และไต รวมทั้งอวัยวะอื่นๆ
ทำให้เกิดการอักเสบ ซึ่งได้แก่ ข้ออักเสบ นิ่วในไต หรือภาวะทำงานบกพร่องตามมา แต่เราจะรู้จักกันแค่ข้ออักเสบเป็นส่วนใหญ่
สาเหตุ
ระดับกรดยูริกในเด็กจะมีค่าประมาณ 3-4 มิลลิกรัม/เดซิลิต แต่ในเพศชาย ระดับกรดยูริกจะมีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น
ส่วนระดับกรดยูริกในเพศหญิงจะมีค่าเพิ่มขึ้นภายหลังวัยหมดประจำเดือน
(เนื่องจากฮอร์โมนเพศหญิงจะทำหน้าที่เร่งการขับกรดยูริกออกทางไต) กรดยูริกที่เพิ่มขึ้นจะค่อยๆ
ตกตะกอนเป็นผลึกเกลือยูเรตสะสมในร่างกายจนมากพอ และก่อให้เกิดข้ออักเสบขึ้น
ซึ่งในเพศชายมักเกิดในช่วงอายุประมาณ 30-45 ปี ในขณะที่เพศหญิงจะเกิดภายหลังการหมดประจำเดือนไปประมาณ 5-10 ปี
อย่างไรก็ดีการที่ระดับกรดยูริกในเลือดสูงเพียงชั่วคราวจะไม่สามารถทำให้เกิดการตกตะกอนผลึกเกลือยูเรตในเนื้อเยื่อต่างๆ ได้
ดังนั้นสาเหตุที่ทำให้ระดับกรดยูริกในเลือดสูงเป็นระยะเวลานานๆ และเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคเกาต์มักได้แก่
- ความผิดปกติของเอนไซม์ในเมตาบอลิซึมของสารพิวรีนในร่างกาย (สารพิวรีนเป็นสารตั้งต้นของกรดยูริก)
ทำให้ร่างกายมีการสร้างกรดยูริกมากเกินปกติ ความผิดปกตินี้จะก่อให้เกิดภาวะกรดยูริกในเด็ก
และก่อให้เกิดโรคเกาต์ในคนอายุน้อย
- มีการสร้างและสลายเซลล์ต่างๆ ของร่างกายเพิ่มขึ้น ทำให้ระดับกรดยูริกเพิ่มสูงขึ้น เช่น มะเร็งเม็ดเลือด
มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ส่วนมะเร็งที่เป็นก้อน เช่น มะเร็งปอด ตับ ลำไส้ มักไม่ก่อให้ระดับกรดยูริกในเลือดสูงมากนัก
- ภาวะไตทำงานผิดปกติ เนื่องจากกรดยูริกที่ร่างกายสร้างขึ้นจะมีการขับออกทางไตเป็นหลัก
เมื่อมีภาวะไตทำงานบกพร่องจึงเป็นสาเหตุให้ระดับกรดยูริกในเลือดสูงขึ้น
- การได้รับยาหรือสารบางอย่าง ที่ทำให้มีการลดการขับกรดยูริกออกทางไต เช่น ยาแอสไพรินขนาดต่ำ
ยารักษาวัณโรค ยาขับปัสสาวะ และสุรา เป็นต้น
กลุ่มเสี่ยง
ผู้ที่มีโอกาสเสี่ยงต่อการเป็นโรคเกาต์สูง ได้แก่
- เพศชาย อายุช่วงประมาณ 30-45 ปี หรือเพศหญิงในวัยหมดประจำเดือนด้วยสาเหตุดังกล่าวไปแล้ว
- ผู้ที่มีโรคร่วมซึ่งได้แก่ โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง และโรคไขมันในโลหิตสูง
- ผู้ที่ดื่มสุราหรือแอลกอฮอล์เป็นประจำ
- ผู้ที่รับประทานอาหารเนื้อสัตว์และอาหารทะเลปริมาณมากเป็นประจำ
- ผู้รับประทานยาบางชนิดติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน เช่น ยาขับปัสสาวะ
- ผู้ที่มีภาวะไตทำงานบกพร่อง เป็นสาเหตุให้มีการคั่งของกรดยูริกในเลือด
อาการและการดำเนินโรค
โรคเกาต์ อาจแบ่งออกได้เป็น 4 ระยะ คือ
ระยะแรก เป็นช่วงที่ยังไม่มีอาการ แต่ตรวจพบระดับกรดยูริกในเลือดสูง (แม้จะทำการตรวจซ้ำแล้วก็ตาม)
โดยไม่สามารถหาสาเหตุ หรือเมื่อพยายามแก้ไขสาเหตุของระดับกรดยูริกในเลือดที่สูงแล้วก็ตาม
ในระยะนี้ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าจำเป็นต้องรับการรักษาหรือไม่ แต่มีหลักฐานว่าควรจะต้องรักษาหากตรวจพบนิ่วกรดยูริก
ในทางเดินปัสสาวะ หรือพบว่าระดับกรดยูริกนั้นสูงกว่า 13.0 มิลลิกรัม/เดซิลิตร ในเพศชาย และ 10.0 มิลลิกรัม/เดซิลิตร
ในเพศหญิง เนื่องจากถ้าติดตามไปจะพบว่า มีโอกาสเกิดภาวะไตวายหรือเกิดนิ่วในทางเดินปัสสาวะเพิ่มขึ้นได้ถ้าไม่รักษา

ระยะข้ออักเสบกำเริบเฉียบพลัน ระยะนี้ผู้ป่วยจะมีอาการปวดข้อ และมีข้ออักเสบอย่างรุนแรง
โดยข้ออักเสบจะเกิดขึ้นเอง หรืออาจมีตัวกระตุ้น เช่น การได้รับการกระแทกบริเวณข้อ การดื่มสุราหรือเบียร์
การรับประทานอาหารที่มีสารพิวรีนสูง เช่น เครื่องในสัตว์ ยอดผัก เป็นต้น ข้อที่อักเสบจะบวม แดง ร้อน
อย่างชัดเจน (รูปที่ 1) ผู้ป่วยจะขยับข้อลำบาก ปวด และทรมาน ในบางรายอาจมีอาการไข้ หรือหนาวสั่นร่วม
ซึ่งทำให้แยกยากจากข้ออักเสบจากการติดเชื้อ ข้อที่พบจะเป็นกับข้อส่วนล่างของร่างกาย เช่น ข้อหัวแม่เท้า
ข้อเข่า และข้อเท้า ข้ออักเสบมักเป็นเพียง 1-2 ข้อ การอักเสบในระยะแรกๆ จะเป็นอยู่นาน 5-7 วัน
และสามารถหายได้เองโดยไม่ได้รับการรักษา และอาจเป็นใหม่ในระยะเวลาต่อมาอีก 1-2 ปี โดยระยะแรกๆ
การอักเสบแต่ละครั้งจะห่างกันมาก แต่ถ้าเป็นมานานและได้รับการรักษาที่ไม่ถูกต้อง ผลึกเกลือยูเรตจะสะสมในร่างกายมากขึ้น
ข้ออักเสบในแต่ละครั้งจะมีจำนวนมากขึ้น และเป็นถี่ขึ้น ซึ่งในบางรายอาจมีข้ออักเสบกำเริบทุกเดือน เ
มื่อมีข้ออักเสบติดต่อกันทำให้ดูเหมือนเป็นโรคข้ออักเสบเรื้อรัง ข้อจะผิดรูป ทำให้ดูคล้ายโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ได้
ระยะข้ออักเสบสงบหรือช่วงที่ไม่มีอาการ เป็นช่วงระยะเวลาระหว่างข้ออักเสบแต่ละครั้ง ซึ่งในระยะแรกๆ
ช่วงเวลานี้จะนาน อาจนานเป็นปี จนผู้ป่วยลืมการอักเสบครั้งก่อนไปแล้ว แต่ถ้าเป็นมากขึ้น ระยะเวลาที่ไม่มีอาการนี้จะสั้นลงเรื่อยๆ
ระยะมีปุ่มก้อนโทฟัส เป็นระยะท้ายของโรค มักพบในผู้ป่วยที่เป็นโรคเกาต์มานานกว่า 5 ปี
และได้รับการรักษาที่ไม่ถูกต้อง ทำให้ผลึกเกลือยูเรตที่สะสมตามเนื้อเยื่อต่างๆ ของร่างกายสะสมเป็นก้อน
ปูดออกมาบริเวณผิวหนังรอบๆ ข้อ (เรียกว่าปุ่มโทฟัส) ตำแหน่งที่พบปุ่มก้อนได้บ่อย ได้แก่ บริเวณข้อเท้า
ตาตุ่ม ข้อศอก นิ้วมือ นิ้วเท้า (รูปที่ 3ก.และ 3ค.) ปุ่มก้อนเหล่านี้จะกัดกินกระดูกให้กระดูกแหว่ง
ข้อถูกทำลาย (รูปที่ 4) และเกิดความพิการในที่สุด ในระยะนี้ ผู้ป่วยจะเริ่มมีความผิดปกติในระบบอื่นๆ ร่วมด้วย
โดยเฉพาะระบบไต เนื่องจากผลึกเกลือยูเรตสะสมที่ไต ทำให้ไตวาย เกิดนิ่วในทางเดินปัสสาวะ
และมีภาวะโรคความดันโลหิตสูง และโรคหลอดเลือดหัวใจร่วมด้วย
การวินิจฉัย
ถึงแม้ว่าโรคเกาต์จะเป็นผลจากการที่มีระดับกรดยูริกในเลือดสูง แต่การมีระดับกรดยูริกในเลือดสูง
ร่วมกับมีข้ออักเสบไม่ได้หมายความว่าผู้ป่วยต้องเป็นโรคเกาต์ เพราะมีภาวะต่างๆ ที่ทำให้ระดับกรดยูริกในเลือดสูงมากมาย
ดังนั้น การวินิจฉัยโรคเกาต์ที่แม่นยำที่สุดจึงจำเป็นต้องเจาะตรวจน้ำไขข้อในขณะที่ข้อมีการอักเสบ
ซึ่งเมื่อนำไปตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์จะพบผลึกเกลือรูปเข็มในน้ำไขข้อ (รูปที่ 5) ในกรณีที่ไม่มีข้ออักเสบ
แต่ตรวจร่างกายพบปุ่มโทฟัส แพทย์อาจใช้เข็มสะกิดบริเวณปุ่มนั้นๆ ซึ่งจะได้สารสีขาวคล้ายชอล์กมา
เมื่อไปส่องกล้องดูก็จะพบผลึกเกลือยูเรตเช่นกัน
ในกรณีที่ผู้ป่วยมาพบแพทย์ขณะที่ข้ออักเสบหายแล้ว และตรวจไม่พบปุ่มโทฟัส การวินิจฉัยอาจทำได้ยาก
แต่ก็อาจอาศัยลักษณะทางคลินิกที่ผู้ป่วยบอกเล่าและการมีระดับกรดยูริกในเลือดสูงประกอบ
แต่ความแม่นยำของการวินิจฉัยแบบนี้จะไม่ค่อยสูงมากนัก หรือแพทย์อาจพิจารณาโดยใช้เกณฑ์การวินิจฉัยโรคเกาต์
ของวิทยาลัยโรคข้อและรูมาติสซั่มของประเทศสหรัฐอเมริการ่วมก็ได้ ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยเกณฑ์ต่างๆ อย่างน้อย 6 ใน 12 ข้อ
การรักษา
การรักษาโรคเกาต์ประกอบไปด้วยส่วนสำคัญ 2 ส่วน คือ
การรักษาด้วยวิธีการที่ไม่ใช้ยา ได้แก่ การลดน้ำหนักในรายที่น้ำหนักตัวมากเกินไป การดื่มน้ำให้มาก
เพื่อช่วยการขับกรดยูริกออกทางไต งดการดื่มสุราและแอลกอฮอล์ทุกชนิด
ลดการรับประทานอาหารประเภทเครื่องในสัตว์ สัตว์ปีก อาหารทะเล เป็นต้น
(ไม่จำเป็นต้องงด เนื่องจากมีการศึกษาที่พบว่า การรับประทานอาหารที่ไม่มีสารพิวรีนเลย
ทำให้ระดับกรดยูริกในร่างกายลดลงเพียง 1.0 มิลลิกรัม/เดซิลิตร เท่านั้น)

การรักษาด้วยวิธีการใช้ยา วิธีนี้แบ่งออกได้เป็น 3 ระยะ คือ
- ระยะที่มีข้ออักเสบเฉียบพลัน ยาที่ใช้ได้แก่ ยาต้านอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์
(ผลข้างเคียงที่สำคัญคือ การระคายกระเพาะ และกระเพาะเป็นแผลในระยะสั้น ส่วนการใช้ระยะยาว
อาจทำให้ไตทำงานบกพร่อง) ยาโคลชิซีน (ผลข้างเคียงที่สำคัญคือ ท้องร่วง) และยาคอร์ติโคสเตียรอยด์
(ผลข้างเคียงระยะสั้นพบน้อย) ยาเหล่านี้จะใช้ประมาณ 5-10 วันเฉพาะช่วงที่ข้ออักเสบกำเริบ
เมื่อข้อหายสงบดีก็สามารถหยุดยาได้
- ระยะให้ยาป้องกันข้ออักเสบกำเริบ อาจใช้ยาในกลุ่มที่ใช้รักษาระยะที่มีข้ออักเสบเฉียบพลัน
แต่ใช้ในขนาดต่ำ ซึ่งยาคอร์ติโคสเตียรอยด์อาจมีผลข้างเคียงระยะยาวคือ กระดูกพรุน ติดเชื้อง่าย
ภาวะเบาหวาน และไขมันในเลือดสูง ต้อกระจก กล้ามเนื้ออ่อนแรง เป็นต้น โดยการใช้ยาป้องกัน
มักให้ไปนานภายหลังจากควบคุมระดับกรดยูริกได้ดี และหากผู้ป่วยไม่มีข้ออักเสบกำเริบนาน
ประมาณ 6 เดือน อาจพิจารณาหยุดยาได้

- การให้ยาลดกรดยูริก การรักษาส่วนนี้มีความสำคัญที่สุดที่จะทำให้โรคหายขาดได้
เนื่องจากการให้ยาลดกรดยูริก ก็เพื่อทำให้ระดับกรดยูริกในเลือดต่ำอยู่ตลอดเวลา
ทำให้ผลึกเกลือยูเรตที่สะสมตามเนื้อเยื่อต่างๆ ของร่างกายละลายออกมา
(เหมือนมีผลึกน้ำตาลหรือผลึกเกลือ แล้วเอาน้ำเปล่าเปลี่ยนใส่ตลอดเวลา) โดยยาที่ลดระดับกรดยูริกมี 2 ชนิด
คือ ยาเร่งการขับกรดยูริกออกทางไต (ได้แก่ ยาโพรเบเนซิด ยาเบนซ์โบรมาโรน และยาซัลฟิลพัยราโซน)
ส่วนยายับยั้งการสร้างกรดยูริก ได้แก่ ยาอะโลพิวรินอล ซึ่งการให้ยาลดกรดยูริกจะต้องปรับขนาดยาสม่ำเสมอ
เพื่อให้ระดับกรดยูริกในเลือดต่ำกว่า 6.0 มิลลิกรัม/เดซิลิตรในรายที่ไม่มีปุ่มโทฟัส และต่ำกว่า 5.0 มิลลิกรัม/เดซิลิตร
ในรายที่มีปุ่มโทฟัส โดยในรายที่ไม่มีปุ่มโทฟัส ผู้ป่วยควรได้รับยาลดกรดยูริกไปนานประมาณ 5 ปี
ส่วนรายที่มีปุ่มโทฟัส ควรได้รับยาต่อภายหลังจากปุ่มโทฟัสหายไปแล้วอีก 5 ปี
ทั้งนี้คาดว่าน่าจะละลายผลึกเกลือยูเรตออกไปได้มากพอ ส่วนในรายที่มีนิ่วในทางเดินปัสสาวะควรได้รับยาลดกรดยูริกรับประทานตลอดชีวิต
การใช้ยาในการรักษาแต่ละช่วงจะขึ้นอยู่กับตัวผู้ป่วยเอง และโรคร่วมที่มี ซึ่งแพทย์จะเป็นผู้พิจารณาเลือกยาที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย

ดังได้กล่าวแล้วว่า โรคเกาต์เป็นโรคที่รักษาให้หายขาดได้ แต่การรักษาที่ไม่ถูกทางจะทำให้โรคมีความรุนแรง
ที่เข้าสู่ระยะที่มีปุ่มก้อน ข้อ และกระดูกถูกทำลาย รวมทั้งเกิดภาวะแทรกซ้อนทางระบบไต หัวใจ และหลอดเลือด
ดังนั้น การตั้งใจให้ความร่วมมือในการรักษาและรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ จะช่วยป้องกันภาวะแทรกซ้อนต่างๆได้
รวมทั้งไม่มีอาการข้ออักเสบกำเริบอยู่บ่อยๆ ซึ่งจะทำให้คุณภาพชีวิตดีขึ้นด้วย

ปฏิบัติตัวไม่ให้โรคเกาต์กำเริบ
ผู้ป่วยมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วยให้ผลการรักษาโรคเกาต์เป็นไปด้วยดี โดยผู้ป่วยสามารถมีส่วนช่วยได้ดังนี้
- สอบถาม และทำความเข้าใจเกี่ยวกับโรคเกาต์ และวิธีการปฏิบัติตัวจากแพทย์ เพื่อการปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง
- รับประทานยาตามคำแนะนำอย่างสม่ำเสมอ หากมีอาการผิดปกติ หรือมีผลข้างเคียงจากการรับประทานยาให้รีบปรึกษาแพทย์
- ไม่ควรหยุดยา ปรับขนาดยา หรือซื้อยารับประทานเอง เพราะนอกจากจะเสี่ยงต่อการแพ้ยาแล้ว
ยังอาจจะทำให้ควบคุมโรคได้ไม่ดี โรคอาจกำเริบได้
- ติดตามการรักษาอย่างสม่ำเสมอตามที่แพทย์นัด แพทย์จำเป็นต้องตรวจเลือดเพื่อดูระดับกรดยูริก
และหน้าที่การทำงานของตับและไตเป็นระยะๆ รวมทั้งอาจต้องปรับเปลี่ยนยา หรือขนาดของยาตามความเหมาะสม
- ในกรณีที่เจ็บป่วยด้วยเรื่องอื่นหรือไปพบแพทย์ ควรนำยาที่รับประทานอยู่ไปให้แพทย์ดูด้วยทุกครั้ง
- รับประทานอาหารให้ถูกส่วน ครบหมู่ และเหมาะสม รวมทั้งดื่มน้ำสะอาดอย่างน้อยวันละ 3,000 มิลลิลิตร
- หลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์ เช่น สุรา เบียร์
- ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายที่มีแรงกระแทกต่อข้อที่รุนแรง
- หลีกเลี่ยงการบีบ นวด ถู บริเวณข้อ เนื่องจากสามารถกระตุ้นให้ข้ออักเสบกำเริบได้
- ไม่ควรเริ่มรับประทานยาลดกรดยูริกเมื่อมีข้ออักเสบกำเริบอยู่ (ในรายที่ยังไม่ได้รับประทานยาลดกรดยูริก)
และไม่ควรหยุดรับประทานยาลดกรดยูริกเมื่อมีข้ออักเสบกำเริบ (ในรายที่กำลังรับประทานยาลดกรดยูริกอยู่)
เนื่องจากการกระทำทั้ง 2 อย่างจะทำให้มีการแกว่งของระดับกรดยูริกในเลือด
ซึ่งจะกระตุ้นให้ข้ออักเสบกำเริบเป็นรุนแรงขึ้นหรือนานขึ้น

ขอบคุณที่มา health today

โรคเก๊าท์…ใครว่ารักษาให้หายขาดไม่ได้

เมื่อพูดถึงโรคเก๊าท์หลายคนมักคิดว่าเกิดจากการรับประทานไก่มากๆ
จริงๆโรคเก๊าท์คือโรคที่เกิดจากการที่มีระดับของกรดยูริคในเลือดสูง และไปตกเป็นผลึกเรียกว่า ผลึกยูเรท
อยู่ตามเนื้อเยื่อต่างๆโดยเฉพาะที่ข้อบริเวณใกล้ข้อและไต การที่จะเกิดการตกเป็นผลึกยูเรท
ตามเนื้อเยื่อต่างๆได้นั้นขึ้นอยู่กับ 2 ปัจจัย คือระดับกรดยูริคในเลือด และสภาพของเนื้อเยื่อ
ซึ่งเอื้อให้เกิดการตกผลึกเป็นผลึกยูเรท
สภาพเนื้อเยื่อของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ระดับของกรดยูริคในเลือดยิ่งสูงเท่าไหร่
โอกาสตกเป็นผลึกก็มากขึ้น บางคนระดับกรดยูริคในเลือดไม่สูงมาก
แต่ก็เกิดการตกเป็นผลึกยูเรทได้เนื่องจากเนื้อเยื่อของคนคนนั้น เอื้ออำนวยให้เกิดการตกเป็นผลึกยูเรท
โรคเก๊าท์พบได้บ่อย แต่หากได้รับการรักษาที่ถูกต้องจะได้รับประโยชน์มาก ในทางตรงกันข้ามถ้าไม่ได้รับการรักษา
หรือได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง ผู้ป่วยอาจต้องพบกับการพิการทางข้อ และหรือไตวายเรื้อรังได้

สำหรับคนที่มีระดับกรดยูริคในเลือดมากกว่า 7 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตรแต่ไม่มีข้ออักเสบ
ไม่มีปุ่มปมของเก๊าท์ที่เรียกว่า “โทฟัส” และไม่มีนิ่วทางเดินปัสสาวะ เราไม่เรียกว่าเป็นโรคเก๊าท์
แต่เรียกว่าเป็นบุคคลที่ระดับกรดยูริคสูงชนิดไม่มีอาการ

ใครบ้างที่มีโอกาสเป็นโรคเก๊าท์
อย่างที่ได้บอกไปแล้วว่าโรคเก๊าท์พบได้ในเพศชายมากกว่า โดยเฉพาะเมื่ออายุมากกว่า 30 ปี
ทั้งนี้ ในเพศหญิงก็มีโอกาสเป็นโรคเก๊าท์ได้ ส่วนใหญ่ก็จะพบแต่ในวัยหมดประจำเดือน
ถ้าหากพบโรคเก๊าท์ในเด็กก็ต้องมองหาความผิดปกติของโรคทางพันธุกรรมบางชนิดซึ่งพบได้น้อยมาก
โรคนี้พบว่ามีพันธุกรรมมาเกี่ยวข้องด้วย พบโรคเก๊าท์นี้มากในสายเลือดเดียวกัน
เช่น พี่เป็น น้องเป็น และพ่อเป็น ลูกเป็น

อาการของโรคเก๊าท์เป็นอย่างไร
หลายคนอาจจะทราบกันดีว่าโรคเก๊าท์ก่อให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงตามข้อต่างๆ
ขณะที่เก๊าท์กำเริบส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นบริเวณหัวแม่เท้า และสามารถเกิดขึ้นในส่วนอื่นๆ ของร่างกายได้เช่นกัน
ในการสำรวจผู้ป่วยโรคเก๊าท์พบว่า เมื่อเป็นมักเกิดการอักเสบเฉียบพลัน กับข้อกระดูกใดข้อกระดูกหนึ่ง
ไม่เป็นหลายข้อ ในเวลาเดียวกัน ได้แก่
หัวแม่เท้า (76%) ข้อเท้าหรือเท้า (50%) เข่า (32%) นิ้ว (25%) ข้อศอก (10%)
เป็นมากกว่าหนึ่งข้อ (11%) และข้อมือ (10%)
แต่ในกรณีที่มีอาการปวดข้อ และสงสัยว่ามีปวด บวม แดง ร้อนหรือไม่ หรือตรวจไม่พบ ไม่ชัดเจน
ให้สันนิฐานว่าไม่ใช่โรคเก๊าท์ รายที่เป็นเรื้อรังอาจมีปวดหลายข้อและพบมีปุ่มก้อนที่รอบๆ ข้อ เช่น ข้อเท้า
ส้นเท้า ข้อมือ นิ้วมือ เป็นต้น ถ้าก้อนเหล่านี้แตกออกจะพบตะกอนยูริคคล้ายผงชอล์กไหลออกมา
การเจาะเลือดตรวจระดับกรดยูริคในเลือด ในช่วงที่มีข้ออักเสบอาจพบว่า สูง ต่ำ หรือเป็นปกติได้

ดังนั้น หากอาการปวด บวม แดง ร้อน ที่ข้อไม่ชัดเจน
และถ้าเป็นบริเวณที่ข้อเท้า แล้วผู้ป่วยเดินได้สบาย แม้ว่าเจาะเลือดแล้วยูริคสูง ก็ให้สงสัยว่าไม่ใช่โรคเก๊าท์
ในทางตรงกันข้ามถ้ามีอาการปวด บวม แดง ร้อนที่ข้อชัดเจน เป็นในตำแหน่งข้อเท้า
ข้อนิ้วหัวแม่เท้า เป็นเร็ว แม้ว่าจะเจาะยูริคแล้วไม่สูง ก็น่าจะเป็นโรคเก๊าท์

โรคเก๊าท์ รักษาให้หายขาดได้หรือไม่
การรักษาโรคเก๊าท์จะต้องประกอบไปด้วยการดูแลตัวเองเพื่อมิให้กรดยูริกขึ้น เช่น การลดอาหารเนื้อสัตว์
ลดสุรา การใช้ยาลดกรดยูริก รับประทานสมุนไพร เป็นต้น นอกเหนือจากนั้น ก็ควรออกกำลังกายแบบแอโรบิก
เพื่อเพิ่มสมรรถภาพทางกายโดยการเดินขี่จักรยาน รำมวยจีน ลีลาศ (ยกเว้นท่าที่สะบัดคอ)
ว่ายน้ำ (หลีกเลี่ยงท่ากบ) เป็นต้น โดยออกกำลังกาย สัปดาห์ละ 3-4 วัน วันละ 20-30 นาที
กระนั้นก็ดี ผู้ป่วยที่มีกระดูกคอเสื่อมควรหลีกเลี่ยงการวิ่งการหมุนคอหรือการกระโดด
ซึ่งควรแพทย์พิจารณาก่อนจะเริ่มมีแผนออกกำลังกาย
สำหรับคำถามที่ว่าโรคเก๊าท์ สามารถรักษาให้หายขาดได้หรือไม่
คำตอบคือรักษาให้หายได้ โดยผู้ป่วยที่รักษาแล้วจะไม่มีอาการปวดข้ออีกเลยตลอดชีวิต

ขอบคุณที่มา