... คนสิ้นหวัง ...
โอ้บาปกรรมช้ำรักทำหักเห
เที่ยวเสเพลเซซังดั่งคนบ้า
วิตกจิตคิดไปไกลสุดตา
เพื่อหลีกลาฝ่าลิขิตชีวิตพัง
หิ้วกระเป๋าเท้าพาหาจุดหมาย
อันตรายไม่สนคนไร้หวัง
เพื่อผ่อนคลายสลายเศร้าเหงาประดัง
ชีวียังไม่สิ้นคงดิ้นไกล
ค่ำตรงไหนไม่อาทรนอนตรงนั้น
มิสำคัญสรรหาถ้าพอไหว
ดั่งประชดชีวิตมิคิดใด
ยอมรับในชะตากรรมจะนำพา
เห็นสิ่งผิดคิดเป็นชอบตอบรับง่าย
จนเมื่อสายเกินมากยากกลับหา
คนข้างตัวกลัวถลำเตือนย้ำมา
กลับระอาน่าเบื่อไม่เชื่อฟัง
หูตามัวกลั้วกิเลศดั่งเศษคน
ลืมทุกข์ทนผจญยากจากหนหลัง
เคยร่วมสร้างทางชีวิตคิดปลูกรัง
เพื่อฝากฝังใจกายหากตายไป
มาบัดนี้ที่ล้มลงจมพื้น
หมดทางยืนฟื้นกลับจับตั้งใหม่
ผลแห่งกรรมทำเหลวเลวทรามไว้
เธอจึงได้ถอยหนีตีจากจร
จะโทษใครได้หนาด่าตนเอง
ที่ข่มเหงน้ำใจยากไถ่ถอน
จงยกโทษโกรธขึ้งตะบึงงอน
โปรดจงย้อนคืนกลับขอรับทัณฑ์
takaeshi
ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com