ต่อไป →

[เกริกบุระ]

บาดโบยโดยคมคลื่นลมใด
จึงเหน็บในใจหนาวรวดร้าวสิ้น
กี่ทอดก้าวเท้าย่ำคงย้ำยิน
เยียบหยดรินหยาดร้างน้ำค้างโรย

ค่อนคืนใดไกลยังครึ่งฝั่งฟ้า
คงใครล้ารารอนอ่อนระโหย
ยังใครคอยน้อยใจใครในลมโบย
เหม่อไม้โปรยใบพรำโดยลำพังฯ