ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ฝนทั่ง ให้เป็นเข็ม..

**หยิบทั่งใหญ่ ไถลู่ ดูเนื้อเหล็ก
อยากให้เล็ก เสกเหมา เป่าคาถา
พ่นลมปาก ลากก่น บ่นมนตรา
ท่องจนล้า หน้าคล้ำ ทุกค่ำคืน

**เอาน้ำปน ฝนขัด สะบัดขูด
สองมือปูด ป่องโป โย้ใจขืน
ทั้งท่าลุก ขลุกนั่ง กระทั่งยืน
ยังทนฝืน กลืนเหงื่อ ระเรื่อแดง

**เมื่อไหร่เล่า เจ้านะ จะเป็นเข็ม
เฝ้าคอยเล็ม เต็มที่ มิหน่ายแหนง
ทุบตะบี้ ตีตะบัน พลันหมดแรง
เหมือนจะแกล้ง แช่งชัก กระอักใจ

**เหล็กทั้งแท่ง แหว่งเว้า เท่านิ้วก้อย
จึงต้องถอย ปล่อยวาง สุดทางไส
จะให้เป็น เข็มนั้น มันยากไป
ควรหรือไม่ ใคร่คิด พินิจดู.

..........*-*..........

เริงอักษร
๓o กันยายน ๒๕๕๙




ภาพทั่ง


ภาพเข็ม