ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๐☆ .    (จบตอน เมขลาอวตาร) ☆แดนบรรเจิดเลิศหรูชมพูทวีป มาลัยรีบสะสางอย่างเร็วจี๋ สืบหาแก้วแววไวไม่ช้าที อยู่ไหนนี่เร่งพินิจทิศทางใด ☆ปีนเขาข้ามสามลูกหวังถูกเผง รำพันเพลงภารตะสีหน้าใส เฮ้..ฮัลเล่วังกาว่ากันไป จัดชุดใหญ่ครึกครื้นหมื่นบรรเลง ☆ถามเหล่าแขกแปลกใจไร้คนรู้ ตะโกนกู่เนิ่นนานพาลหงายเก๋ง ข้ามแม่น้ำลำคลองมองแล้วเซ็ง ก้าวตัวเกร็งจึ๊กจั๊กไม่ยักเจอ ☆ทุลักทุเลเหหันบากบั่นหา หวังให้ฟ้าเป็นใจไม่พลั้งเผลอ ยามค่ำคืนดื่นดึกนึกละเมอ ฝันยังเพ้อถึงแก้วที่แวววาว ☆เช้าวันใหม่ไก่โห่ยังโผเผ ร่ายยี่เกเสียงลากอ้าปากหาว ภารกิจสิทธิ์รักหนักเรื่องราว เร่งสืบสาวตามบทกฎพ่อตา ☆พเนจรร่อนเร่เทหมดเหงื่อ มุ่งหมายเพื่อเจอฝันที่สรรหา อยากเคียงครองน้องพี่ศรีสุดา ใจจึงกล้าดั้นด้นค้นติดตาม ☆เห็นเมฆซ้อนก้อนหนึ่งกึ่งกลางฟ้า ล่องถลาต่ำลงข้างพงหนาม เจ้าลิงจ๋อร้องเจี๊ยกสำเหนียกนาม หลังจากถามรู้ชื่อคือหง๋อคง ☆ป้องปากถามความไปใจนั้นหวัง หง๋อคงพลั้งตอบว่าข้านั้นหลง ดั้นด้นพาพระถังนั่งม้าทรง ไปเชิญองค์คัมภีร์ที่บูชา ☆เป็นพระไตรปิฎกใช้ยกจิตร สอนคนคิดทางธรรมนำหรรษา ช่วยแยกหนีดีชั่วมั่วกายา ปรารถนาเพื่อรับกลับเมืองจีน ☆ดุจดั่งแก้วแววเวทย์วิเศษยิ่ง ยากเสียจริงนิพพานตำนานศีล สมาธิปัญญาพาป่ายปีน เพื่อให้คลีนจากบาปตราบนิรันดร์ ☆มาลัยฟังดังคำหากทำได้ เราขอไปด้วยคนพ้นฝั่งฝัน เฝ้าอดทนค้นหามานานวัน ดุจสวรรค์ทรงโปรดลิงโลดใจ ☆จึงเดินร่วมรวมกันช่วยฟันฝ่า ข้ามคงคาไหลรินถิ่นอาศัย องค์สัมมาพระพุทธสุดวิไล ประทับใต้ต้นโพธิ์เป็นโล่ห์เงา ☆ก้มลงกราบทาบพื้นยื่นปุจฉา วิปัสสนาจากท่านพานหายเขลา ยึดถือไว้ไตรสิกขาอย่ามัวเมา ร่างกายเจ้ามินานพาลปลิดปลง ☆รักโลภโมโทสันนั้นกิเลส ล้วนเป็นเหตุทุกข์ล้นจนไหลหลง สำนึกดีมีไว้ใจมั่นคง อย่ามึนงงเสพย์เกินเพลินเก็บตุน ☆ฟังพระธรรมคำสอนแล้วย้อนจิต เรานั้นคิดอยากกันพลันหัวหมุน ศีล..ปัญญาสมาธิสิเจือจุน เอื้อเป็นทุนชีวิตหลอมจิตใจ ☆มาลัยจบพบแล้วแก้ววิเศษ สมดังเจตจำนงค์ปลงจิตได้ อุทิศตนโกนผมห่มผ้าไตร บรรลุไซร้อรหันต์แค่วันเดียว ☆ขอเผยแพร่แผ่ธรรมทำหน้าที่ ตราบชาตินี้ยอมรับไม่กลับเหลียว เป็นบัวบนพ้นน้ำงามจริงเชียว ใบครึ้มเขียวบ่มฟักมรรคนิพพาน ☆เดินกลับคืนผืนถิ่นแผ่นดินเกิด ปลงเสียเถิดมาลีพี่สงสาร โอมอ่านธรรมคำเน้นให้เป็นทาน พลันชื่นบานอิ่มบุญการุณย์นาง ☆ขอ..อโหสิกรรมที่ทำไว้ ทุกอย่างให้ผ่านพ้นลืมหม่นหมาง แก้ววิเศษเม็ดนี้พี่ขอวาง ส่องสว่างใจเจ้าอย่าเศร้าเลย ☆เรื่องก็ครบจบลงตรงมาลี ไม่ยอมมีคู่ขาชื่อว่าเขย ด้วยบรรลุซึ่งกุศลผลก่อเกย เมขลาเจ้าเอยเลยพ้นกรรม ☆ตอนหน้าจึงถึงคราอวสาน จบนิทานก่อนนอนบางท่อนขำ บางท่อนดีมีไว้ให้จดจำ บางท่อนหยาบอย่านำคำใส่ใจ.                 เริงอักษร

.
.