ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๑๖☆  .      (เมขลาอวตาร๒ ลาโง่) ☆ปางที่หนึ่งจึ่งเกิดกำเนิดร่าง กลายเป็นนางจิ้งหรีดกรีดเสียงใส ละครเอกเมขลาจะพาไป เป็นอย่างไรต่อเนื่องจากเรื่องราว ☆ลาหนุ่มชินกินหญ้าเป็นอาหาร ยามว่างงานภารกิจบิดตัวหาว แทะเล็มหาหญ้าอ่อนสลอนพราว ทั้งต้นขาวเหลืองแดงแห่งทุ่งทอง ☆ลิ้นลิ้มเลียเกลี่ยรากเอาปากถอน บางต้นงอนงดงามอร่ามผ่อง บ้างต้นรกดกดื่นยามยืนมอง มิลืมลองซอนซุกทุกสายพันธุ์ ☆งับกระชากลากทึ้งไม่ถึงขาด เอาลิ้นกวาดจนพับขยับหัน น้ำลายสอคอเอียงเบี่ยงไรฟัน ร้องสุขสันต์ฮี้ห่อก็สุขดี ☆พบต้นแย่แก่หง่อมถนอมหน่อย เอื้อมเพียงค่อยเขี่ยดันกลัวหันหนี ขบฟันเน้นเล่นท่ามิช้าที เคี้ยวขยี้บดเอื้องต่อเนื่องกัน ☆ได้ชิมรสหมดแล้วแถวท้องทุ่ง จิตหมายมุ่งป่าใหญ่เหนือไพรสัณฑ์ ขึ้นเรียงรายหลายที่มีร้อยพันธุ์ หญ้าสวรรค์เหลืองทองมองสุดตา ☆เดินร้องวี้ฮี้ห่อขอหม่ำหน่อย ถิ่นหญ้าดอยต่างแดนแสนฝันหา อยากขอลิ้มชิมลองต้องอุรา ให้รู้ว่าหวานเด็ดเท็จหรือจริง ☆ข้ามเนินกองสองลูกจมูกสั่น หญ้าอยู่นั่นสีทองร้องครางหงิง กระโดดกร่างกลางกอย่อท่าลิง เอากายกลิ้งเกลือกกลั้วไม่กลัวคาย ☆พลิกหน้าหลังคลั่งขุ่นฝุ่นตลบ ยามมาพบของจริงยิ่งกระหาย เคี้ยวคอโก่งโยงโย่โถไม่อาย จนน้ำลายไหลหยดหมดเรี่ยวแรง ☆สะดุ้งตื่นคืนดึกรู้สึกได้ เสียงอะไรกันหนอล้อลมแฝง ดังกริ๊ดกริ๊ดกรีดกริ่งพริ้งแสดง สำเนียงแห่งหนใดใครกระทำ ☆เหลือบตาปิ้งจิ้งหรีดที่กรีดเสียง แอบมองเมียงช่างเสนาะเหมาะคมขำ อยากร้องบ้างอย่างเจ้าเฝ้าจดจำ ไพเราะล้ำลึกลับจับหทัย ☆เราร้องวี้ฮี้ห่อแบบล่อลา จึ่งอิจฉาเสียงเจ้าเฝ้าหลงไหล จิ้งหรีดเอยเผยหน่อยกลอยหทัย ทำอย่างไรเคล็ดลับกับเสียงนาง ☆เมขลาพาซื่อคือจิ้งหรีด จึงปราณีตบอกชัดมิขัดขวาง เสียงเสนาะเพราะกินทั่วถิ่นวาง หยาดน้ำค้างยอดหญ้ายามมาเยือน ☆ลาได้ฟังดังนั้นจิตมั่นหมาย ทุกตอนสายหวังมีเสียงที่เหมือน เล็มน้ำลอดยอดหญ้ามาเกือบเดือน กระดูกเคลื่อนซูบผอมกล้ายอมตาย ☆ยังร้องวี้ฮี้ห่ออยู่หนอนี่ ไม่เห็นมีเสียงสังข์พลังฉาย จิ้งหรีดหลอกบอกเราเฝ้างมงาย ทั้งร่างกายร่วงโรยระโหยแรง ☆แท้ที่จริงจิ้งหรีดใช่คิดหลอก คำที่บอกเอาไว้ไร้เคลือบแฝง เพราะลาโผโง่งงถึงลงแดง ไม่แจกแจงถูกผิดคิดถึงตน ☆อุทาหรณ์กลอนนี้ช่วยชี้สอน อย่าขาดตอนรั้งสติมิลืมผล ทำไม่คิดผิดมัวตัวอับจน ต้องสิ้นคนหมดท่าช่างบ้าบอ ☆ดั่งลาไซร้ในเรื่องหวังเปรื่องปราชญ์ หมดฉลาดลืมเฉลียวเลยเชียวหนอ ควรไตร่ตรองมองทำย้ำเพียงพอ ฝากเป็นข้อเตือนใจให้ทุกคน ☆เมขลาอวาตารผ่านชาติแรก เนื้อหาแทรกเร่งกระชับอย่าสับสน ปางสองอ้างอย่างไรจะได้ยล ออกดอกผลแล้วสนุกทุกคำกลอน.                    เริงอักษร