ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

ต ก อ ยู่ ห้ ว ง ภ วั ง ค์ ทั้ ง ที่ ตื่ น - นอนฟังเสียง ฝนพรำ ค่ำคืนนี้ คิดถึงบท กวี ที่อ่อนหวาน รินรินเรื่อย เอื่อยไหล เพลงสายธาร คีตกานท์ หยาดฝน หล่นประโลม - มานอนพัก พิงใจ ที่ไหวโยก เพื่อลืมโลก ปัญหา รุกถาโถม คืนฟ้าหม่น ไม่เห็น เพ็ญโพยม พายุโหม ปวดร้าว หนาวน้ำตา - พิณใบไม้ ร่ายมนตร์ กล่อมฝนตก ในอ้อมอก วาดหวัง ทั้งห่วงหา เสน่ห์เนื้อ นวลปราง ร้างแรมรา ยังไขว่คว้า สนิทแนบ แอบอิงอร - อยู่กับห้วง ภวังค์ ทั้งที่ตื่น ของค่ำคืน เหน็บหนาว คราวพักผ่อน สิ้นแล้วความ จุนเจือ เอื้ออาทร มาดับร้อน เร่ารุม สุมหัวใจ - ฝองฝอยฝน อ่อนโยน จากโพ้นฟ้า ชโลมหล้า พรั่งพรม กอดลมไหว ลืมเรื่องราว ผ่านมา ตัดอาลัย ก่อนวันใหม่ เปล่งแสง แห่งมณี - เทความทุกข์ เคยทับถม ให้จมดิ่ง กอบเอาสิ่ง ใหม่ใหม่ ให้สุขี พอรุ่งราง สางแสง แห่งรพี หัวใจที่ ร้อนรน พ้นลำเค็ญ - เสกสรร วรรณศิลป์