ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ถึงพายุสาดซ้ำกระหน่ำแรง - รุ้งลออทอแสงแต่งม่านฟ้า โน้มลงมาจูบดินอวลกลิ่นหอม บุปผาแซมแต้มยิ้มพิมพะยอม ผีเสื้อเฝ้าดมดอมพร้อมโบยบิน - เพชรน้ำค้างหยาดแต้มบนแก้มหญ้า ดอกไม้ป่าคลี่ม่านบนลานหิน แว่วลำนำธารใสที่ไหลริน เสียงเพลงพิณนกร้องทำนองครวญ - ลมเอื่อยเอื่อยเฉื่อยฉิวพัดทิวไผ่ โอนเอนไหวขับเพลงขานผ่านลมหวน รื่นรื่นรินกลิ่นพะยอมหอมอบอวล จิตรัญจวนสู่ฝั่งใจใครสักคน - กับเช้าที่สดใสในบ้านป่า ม่านขอบฟ้าสีทองไม่หมองหม่น รับรู้ความเป็นไปใจสอนตน ในเหตุผลงดงามของความจริง - แม้เศษเสี้ยวความหวังฝังรากลึก ห้วงสำนึกยังคำนึงถึงบางสิ่ง อาจวันนี้เราไร้หลักที่พักพิง ไม่ประวิงคงพากเพียรเพื่อเปลี่ยนแปลง - แม้เนิ่นนานผ่านไปก็ไม่หวั่น สู้ฝ่าฟันด้วยฤดีที่เข้มแข็ง ถึงพายุสาดซ้ำกระหน่ำแรง จะยื้อแย่งความฝันนั้นมาครอง . เสกสรร วรรณศิลป์ .