ต่อไป →

[เกริกบุระ]

หญ้าที่ตรึงบึงหญ้าเหมือนตราจำ
 อยู่กับความเงียบงำค่ำเปลี่ยนผ่าน
 คล้ายรอคอยรอยต่อฤดูกาล
 เพื่อย้อนทวนวันวานเนิ่นนานเนา

 
ลมคอยหอบกลิ่นหอมของวันวาน
 มาเพาะหว่านความทรงจำอยู่ซ้ำเก่า
 เพื่อโอบซับบางใจไว้แผ่วเบา
 แนบไว้ในวัยเยาว์อันอ่อนโยนฯ