ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.
..บันทึกเฉียดตายหลังวันสงกรานต์ของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้ามองหน้าจอทีวี กำลังขึ้นข้อความประชาสัมพันธ์หมายเลขฉุกเฉิน 1669 ให้แก่ผู้มีอาการเฉียบพลัน

ข้าพเจ้าปิดทีวี แล้วไปจัดการอาบน้ำชำระร่างกาย เสร็จแล้วกลับมายืนเช็ดเนื้อตัวข้างเตียง พร้อมกับหยิบกางเกงขาก๊วย มาสวม  
เพื่อเตรียมตัวเข้านอน  ขณะนั้น รู้ตัวทันใดว่า ก้าวขาไม่ออก พยายามอยู่สองสามครั้งก็ไม่ได้ผล ข้าพเจ้าใจหายวาบ และรู้สึกมึน งง
พอดีคุณภรรยาเดินผ่านมา ข้าพเจ้ารีบบอกเธอให้ โทร.แจ้งสายด่วน 1669 ตามที่เห็นในทีวี ก่อนอาบน้ำ
คุณภรรยาดูเหมือนจะไม่เข้าใจ ถามกลับมาว่า จะโทร.ไปทำไม ข้าพเจ้าชักเริ่มโมโห แต่พยายามข่มใจตอบเธอไปว่า
 รู้สึกก้าวขาไม่ออก เหมือนสมองสั่งการ แต่ขาไม่ยอมขยับ คล้ายจะเป็นเส้นเลือดในสมองแตก

คุณภรรยามองข้าพเจ้าอย่างสงสารแกมสมเพช พร้อมกับบอกข้าพเจ้าว่า มันจะก้าวขาไปได้ไง
ก็มึงเล่นเอาสองขา ยัดลงไปในขากางเกงข้างเดียวนี่หว่า .. ไอ้แก่เอ๊ย..

ข้าพเจ้ารู้สึก ตาสว่างขึ้นมาทันที ทันใด ยังดีนะที่ไม่หลุดคำถามไปว่า ขากางเกงข้างซ้าย รึ ขวา จ๊ะที่รัก