ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

เหงือกจ๋า ฟันลาก่อน

โอ้เหงือกจ๋าฟันขอลาแล้วหนอ
มิต้องรอถึงแก่แต่ต้องถอน
เพราะว่าผุแตกร้าวจนสั่นคลอน
ขอลาก่อนเหงือกจ๋าข้าบ๊ายบาย

เจ้าของเราไม่ค่อยสนใจนัก
ปล่อยจนหักคาปากเจ็บมากหลาย
จากหนึ่งซี่เป็นสองต้องทลาย
ปล่อยไว้นานจนเสียหายต้องถอนทิ้ง

อยู่กับเจ้านายมาก็นานโข
ตั้งแต่เล็กจนโตเคี้ยวทุกสิ่ง
เรื่องบดกัดแทะนั่นถนัดจริง
ได้อยู่นิ่งก็ตอนเขานอนนะ

เช้าขึ้นมาแปรงฟันขจัดคราบ
ตอนเขาอาบน้ำนั่นทุกวันหละ
พอสายหน่อยทั้งกาแฟขนมคละ
ฉันก็จะเคี้ยวบดก่อนค่อยลงท้อง

ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นทุกวันนั้น
โอ้ตัวฉันทำหน้าที่ไม่มีหมอง
คอยบดเคี้ยวอาหารตามครรลอง
เป็นบ่าวของเจ้านายมิหน่ายเลย

มาวันนี่นายเขาไม่เอาแล้ว
ต้องคลาดแคล้วจากกันเจ้าเหงือกเอ๋ย
แต่ยังมีซี่อื่นที่คุ้นเคย
บอกนายหน่อยอย่ามัวเฉยเรื่องของฟัน

อุบล
๒๗ สิงหาคม ๒๕๖๒