ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

~.. แล้วไง...ใครแคร์ ..~

~.. กลั่นจากจิตคิดคำนำมาเขียน
เฝ้าภาคเพียรภาษาวิชาหลัก
ค่อยเรียบเรียงฝึกหัดฉันทลักษณ์
เพื่อประจักษ์เรียนรู้คู่กันไป

~.. กรองอักษร โคลง ฉันท์ หมั่นฝึกฝน
อีก กาพย์ กลฯ เรียงถ้อยคอยขานไข
ทั้งสระวรรณยุกต์สุขฤทัย
ยามที่ได้เขียนคำลำนำกลอน

~.. จะเรื่องรักเศร้าสร้อยหรือน้อยจิต
ก็มาคิดจดจารสารอักษร
สัมผัสนอกสัมผัสในทุกวรรคตอน
นำมาป้อนระบายคลายทุกข์ทน

~.. เขียนไปตามจินตนาอารมณ์ฉัน
ใครหยามหยันเปรียบเปรยมิเคยหม่น
เพราะมิได้ลุ่มหลงทะนงตน
ก็แค่คนเขียนคำธรรมดา

~.. ใจมนุษย์ยากแท้แลหยั่งถึง
ดั่งก้นบึ้งทะเลหลบทีท่า
แทัที่จริงมีคลื่นซุกทุกเวลา
พร้อมขึ้นมาถาโถมโหมหาดทราย

~.. เราก็ต่างปุถุชนคนกินข้าว
แต่คอยกล่าวแดกดันกันเสียหาย
เฝ้าอิจฉาตารัอนบ่อนทำลาย
ตามสบายเถิดนั่น...ฉันไม่แคร์

~.. พิมพ์อุบล ..~
๓ มีนาคม ๒๕๖๒