ป่า

~.. ป่า ..~

~.. แสงอรุณอุ่นรับกับวันใหม่
ยอดหญ้าไกวเอนตามยามลมผวน
เหล่าบุปผาลาวัณย์หอมรัญจวน
ส่งกลิ่นยั่วเย้ายวนหมู่ภมร

~.. สกุณีบินวนบนเวหา
สกุณาเจื้อยแจ้วแจวจากขอน
กระรอกน้อยเคียงคู่อยู่รังนอน
นกยูงฟ้อนร่ายรำสำราญใจ

~.. ชะนีพาลูกน้อยมาห้อยโหน
ลิงกระโจนเกาะกิ่งก้านสะท้านไหว
กระโดดเล่นสุขสันต์ของมันไป
สัตว์น้อยใหญ่พึ่งพิงอิงร่มเงา

~.. ยามบ่ายคล้อยหลบร้อนได้นอนหลับ
บ้างก็จับคู่เชยมิเคยเหงา
ทั้งกระต่ายเก้งกวางเคียงข้างเรา
ฉันมิเศร้าสุขสมอารมณ์ปอง

~.. เป็นต้นไม้ใหญ่อยู่คู่ป่านี้
อายุหลายร้อยปีมิเคยหมอง
ผ่านลมฝนกระหน่ำจนช่ำชอง
มีเพื่อนผองมากมายหลากสายพันธุ์

~.. แต่บัดนี้ผืนป่าน่าใจหาย
เหลาสัตว์ต่างล้มตายภัยมหันต์
ด้วยมนุษย์ตามล่าคร่าชีวัน
ต้นไม้ใหญ่หวาดหวั่นถูกโค่นลง

~.. เหลือเพียงซากรกร้างกลางแดดจ้า
ทั้งผืนป่าหดหายกลายเป็นผง
สัตว์ก็สูญด่าวดิ้นสิ้นแดนดง
ฉันก็คงทิ้งร่างฝังในดิน...

~.. พิมพ์อุบล ..~
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒