ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

~.. ของขวัญวันวิวาห์ ..~

~.. เสียงโห่ฮี้วแว่วมาพาใจหาย
เหมือนจะตายเจ็บแปลบแสบทรวงยิ่ง
ดั่งมีดกรีดกลางอกฟกช้ำจริง
ทรุดตัวพิงข้างฝาน้ำตาริน

~.. เขามีงานแต่งกันในวันนี้
เป็นฤกษ์งามยามดีสมถวิล
ได้เป็นคู่อยู่ครองสองชีวิน
แต่เราแทบดับดิ้นจิตซมซาน

~.. เจ้าบ่าวนั้นแฟนเราครั้งเก่าก่อน
มาออดอ้อนพูดพร่ำน้ำคำหวาน
เคยอิงแอบแนบนุชสุดสำราญ
แต่มินานกลับกลายหายหน้าไป

~.. เสียงโฆษกกังวานประกาศก้อง
เชิญเพื่อนพ้องญาติมิตรคนชิดใกล้
เป็นพยานความรักสลักใจ
หลั่งน้ำสังข์อวยชัยสุขสมปอง

~.. ปาดน้ำตากล้ำกลืนฝืนโศกเศร้า
แม้ตัวเราร้าวรานมานหม่นหมอง
หยิบเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมามอง
เตรียมเป็นของขวัญมอบตอบคำเชิญ

~.. ระหว่างทางเห็นดอกไม้ในป่าช้า
จึงเก็บมามอบให้ไม่ขวยเขิน
ผ้าเช็ดหน้าพร้อมดอกไม้ใช่บังเอิญ
รับไปเทอญฉันตั้งใจมอบให้เธอ...

พิมพ์อุบล
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒