ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

แค่นี่..ก็พอ ..คงมากกว่า ตาจ้อง เกินมองเห็น หรือซุกเร้น เอาไว้ ใต้โขดหิน ยังงันเงียบ เยียบปร่า. เป็นอาจิณ ดวงชีวิน ร่ายเรียง เพียงลำพัง ..เฝ้าก่ายกอด พลอดอยู่ มิรู้หน่าย ยลยินสาย ความหวาน เหมือนตาลหลั่ง ซุกซบอยู่ ดูเหมือน เตือนภวังค์ หยาดความหวัง รินรด จดกายา ..แม้อายอุ่น กรุ่นกลบ พบจากฝัน อาจฝากจันทร์ ริ้วลม พรมมาหา ต้องอาศัย ในห้วง ช่วงเวลา แค่ชายตา มองบ้าง ก็ยังดี               น้องจ๋า

.
.
.