ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

ฉันมิรู้...ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? จึงอยากให้ทุกวันนั้นหรรษา มีมิตรร่วมเรือนรักอักษรา มั่นคงเจตเมตตาและอาวรณ์ ฉันมิรู้..ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? ลมหายใจยังมีทำดีก่อน ทั้งงานหลักงานรักมิพักทอน เวลานอนนั้นจมสิ้นลมปราณ ฉันมิรู้..ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? จึงฝักใฝ่เฝ้าเพียรฝึกเขียนอ่าน วันสิ้นกายลายสือคือตำนาน ฝากลูกหลานต่างหน้าวงศาเรา ฉันมิรู้...ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? ผ่านมาได้ครึ่งคนบนทางเหงา พบทุกข์สุขขลุกขลักมีหนักเบา พอทำเนามีบุญคอยจุนเจือ ฉันมิรู้...ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? ยิ้มรับไว้ หมั่นเสริมคอยเพิ่มเผื่อ จิตขัดเกลาเก่ากรังช่างหนังเนื้อ ท้อมิเหลือเลิกลบสิ่งทบค้าง ฉันมิรู้...ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...? อาจหลับใหลมิฟื้นกลับคืนร่าง ตื่นจากหลับนับหนึ่งพึงกรุยทาง วันนี้ว่าง...อยากบอกรักใครสักคน ศศิ  อักษราศรม

ฉันมิรู้...ฉันจะมีพรุ่งนี้ไหม...?

ปล. เหตุผลที่อนุโลมเสียงท้ายวรรคแรกที่เหมือนกัน
กระทู้ยืนวรรคแรกแต่คำมารับสัมผัสต้องเปลี่ยนไปไม่ให้ซ้ำ
และในวรรคแรกมีสระอะไรก็ไม่นำสระนั้นไปใช้ลงเสียงท้ายวรรค
เพื่อหลีกเลี่ยง ชิงสัมผัสค่ะ