ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

โลกอ้างว้าง

..อาจไกลมากหากเห็นที่เป็นอยู่
หรือมิรู้แอบซ่อนก่อนวันผ่าน
ท่ามงันเงียบเรียบงามยามเบิกบาน
คอยขับขานร้องกู่อยู่ลำพัง

..เฝ้าชะเง้อเพ้อพร่ำร่ำถวิล
เพื่อยลยินสิ่งงามตามที่หวัง
เสียงแว่วหวานซ่านใจในภวังค์
รอสะพรั่งเช้าวันอันลางเลือน

..กลางไออุ่นกรุ่นอ่อนตอนเช้ามืด
แต่เย็นชืดลมริ้วพลิ้วพร่างเฉือน
กระทบจิตสะกิดฝันวันมาเยือน
หายไปเหมือนครรลองของตะวัน

น้องจ๋า

แล้ว

[เริงอักษร]

**อยู่ที่ใจ ใช้มอง ตามปองวาด ลิ้มรสชาติ เพียงจิต ติดภาพฝัน จึงเจือจาง ร้างรอย คอยรำพัน โทษสวรรค์ หรือนรก หัวอกเอย **เป็นไฉน ไปเล่า เฝ้าไถ่ถาม ในทุกยาม ท้วงติง ใช่นิ่งเฉย อย่าโศกา หน้าเศร้า เหงานักเลย จงชื่นเชย แดดกรุ่น ยามอรุณ..โปรย. ...จะเศร้าไปไหนเนี่ย 555... เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..เพราะใช้จิตพิศดูจึงรู้สึก
ใต้สำนึกกัดกร่อนอ่อยระโหย
รุ่งอรุณลมพัดสะบัดโชย
ต้นข้าวโรยทับถมจมผืนนา

..โอ้..อกเอ๋ยเคยชื่นระรื่นจิต
คนไร้สิทธิ์หม่นหมองต้องกังขา
คิดหน้าหลังพลั้งพลาดอาจอัปรา
กดราคาจนข้าวเน่าติดดิน

น้องจ๋า

[เริงอักษร]

**แม้นบรรจง ลงแรง แห่งดวงจิต ครวญใคร่คิด มั่งคั่ง ใจกังฉิน หวังร่ำรวย เกินการณ์ หาญโกงกิน จะเสียสิ้น มวลทรัพย์ นับคณา **เล็งให้เหมาะ เฉพาะอยู่ ฤดูข้าว งดงามพราว มิพลาด ปรารถนา ขืนไปปลูก สองครั้ง พังทุกครา เป็นขี้ข้า โรงสี มีแต่จน. ......นะ..จ๊ะ...... เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

361

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]