ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..              (คนข้างบ้าน ตอน ๖) *ชักหลงรักเสียแล้วแม่แก้วเกร็ด เหมือน..จเด็ดเก่งโก้คอยโงหัว หวังพิชิตกุสุมากล้าแฝงตัว คืนสลัวแอบพบตะปบนาง *ตะวันเอ๋ยตะวันพลันหน้ามืด ซดแกงจืดบอกอร่อยรอยยิ้มพร่าง ทั้งที่เค็มเต็มขั้นหวั่นวายวาง เกือบตาค้างติดคอก็ทนเอา *กินไข่เจียวเสียวฟันดันมีเปลือก ไร้ทางเลือกกล้อมแกล้มแย้มชมเขา เคี้ยวกร้วมๆกล้ำกลืนฝืนไม่เบา เดี๋ยวสาวเจ้างอนง้ำต้องทำใจ *ตักน้ำพริกปลายจวักราดผักแกล้ม ฝีมือแชมป์หวังวาดอาจสดใส รสชาติคงบรรเจิดเลิศวิไล ส่งเข้าปากทันใดไม่ชักช้า **เอาละเหวยจี๊ดจ๊าดป๊าดติโธ่ ไม่ได้..โม้เกินไปอะไรหวา ทั้งเปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟันขึ้นทันตา ยังเงยหน้ายิ้มให้กระไอแอม *ขอเติมข้าวหน่อยครับขยับช้อน พริกมันร้อนเผ็ดจังแต่ยังแจ่ม อร่อยมากมื้อนี้ดีกว่าแฮม น่าชื่นแช่มเสียจริงยอดหญิงไทย *"ดาว" ปิดปากคิกคักยักคิ้วส่ง บอกตามตรงเถิดนะจะแก้ไข มิเคยทำอาหารทานกับใคร อยากลองใจ "ตะวัน" พลันลงมือ *อุตส่าห์กินทุกอย่างอ้างอร่อย น้อยน้อยหน่อยนะคะจะดีหรือ ทำเป็นเสียเมื่อไหร่ไร้ฝึกปรือ ทุกวันซื้อปากซอยออกบ่อยไป *โธ่..โถ่โถน้องดาวอ้าว..แกล้งฉัน ตามมิทันเช็ดหน้าน้ำตาไหล ขอทำโทษสิบครั้งเป็นยังไง ยอมรับไหมคนดีมีทัณฑ์บน *ต้องไปทานข้าวเย็นเน้นแก้เหงา ทุกค่ำคืนวันเสาร์ใต้เงาสน สวนกุหลาบแวดล้อมหอมกมล เราสองคนเป็นหลักซักสิบวัน *เอ๊ะ..ที่ไหนหรือคะน่าสนใจ ดาวอยากไปแน่นอนมิผ่อนผัน โปรดช่วยลงโทษต่อก็แล้วกัน ยี่สิบวันดีกว่าถ้าพี่ยอม *สวมเสื้อผ้าเว้าแหว่งแต่งแบบไหน ต้องทาแป้งสดใสใส่น้ำหอม เพื่อให้หรูดูสะพรั่งดั่งเจ้าจอม ที่แวดล้อมฮ่องเต้เสน่ห์พราว *"ไม่ต้องถึงขนาดนั้น"พลันหัวร่อ ตะวัน..จ้อบอกคำขำปนหาว สบายสบายเถิดหนอรอน้องดาว นัดกันราวทุ่มตรงจงรีบมา *เดินเลี้ยวซ้ายหน้าประตูดูทางไว้ ตรงเข้าใปข้างบ้านลานบุปผา สวนกุหลาบสวยซ่านตระการตา บ้านพี่เองกานดาจะว่าไง *เสียงฟ้าผ่าดังลั่นพลันไฟดับ ดาวขยับเข้าหาหน้าหวั่นไหว เอาสองมือปิดหูรู้ทันใด ตอนต่อไปสนุกแน่แย่แล้วดาว. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html