ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ราชาของฉัน..          (ตอนที่ ๙ ส่งเสด็จราชา) **ขอร่วมร้อย ดวงใจ ให้พ่อหลวง ทำเป็นพวง ดาวเรือง เครื่องหางหงส์ ประดิษฐ์วาง ฐานฉลุ จตุรงค์ เพื่อน้อมส่ง สุดชั้น สวรรคาลัย **ด้วยสำนึก พระคุณ อุ่นอ้อมอก เกินหยิบยก พรรณนา จะหาไหน ยากเปรียบเปรย เอ่ยค่า กว่าสิ่งใด ซึ้งทรวงใน ทุกครั้ง ยังกรุ่นอวล **รู้แน่แล้ว พ่อจาก ฝากเพียงภาพ ฝังซึมซาบ กลางจิต ยามคิดหวน น้ำพระทัย เลิศล้ำ ย้ำทบทวน ทุกสิ่งล้วน ทรงทำ จำติดตา **โชคของลูก เหลือหลาย กายได้เกิด ก่อกำเนิด ในสมัย ใจฝันหา พระภูมินทร์ อินทร บวรศักดา หลั่นจากฟ้า สู่แดน แผ่นดินไทย **จุดประกาย แวววาว ราวดวงแก้ว ขอยึดแนว สอนสั่ง ดั่งน้ำใส แสงกระจ่าง ทางเดิน เจริญไกล สนองหทัย พ่อหวัง สะพรั่งเมือง **คนละดอก รวมเด็ด สำเร็จได้ จึงหลั่งไหล เต็มลาน ล้านสีเหลือง บานไปทั่ว งามทั้ง ฝั่งประเทือง ด้วยดาวเรือง เรียงหลั่น อัญชุลี **ขอส่งพ่อ คืนลับ กลับสวรรค์ ห้วงพิมาน ลาวัณย์ พลันสุขศรี น้อมกระหม่อม อาลัยลา บารมี ทั้งชีวี จำไว้ ไม่ลืมเลือน. ..........*-*..........

สถิตอยู่ในใจตราบนิรันดร์
น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้
ข้าพระพุทธเจ้า นามปากกา "เริงอักษร" ประพันธ์
๒๕ ตุลาคม ๒๕๖๐