ต่อไป →

[เริงอักษร]

..รักน้อง จึงร้องเตือน.. **อันสตรี มีค่า น่าหลงไหล อยู่ที่ใจ รักนวล สงวนศรี หยิ่งด้วยศักดิ์ ของตัว ชั่วชีวี อย่าลุกลี้ ลุกลน บนทางเดิน **ไม่แสดง เจตนา เป็นบ้าใบ้ ลุ่มหลงไป ตามลิ้น สิ้นสรรเสริญ พอตกต่ำ คล้ำหมอง ต้องเผชิญ ช้ำจนเกิน ทนได้ จงไตร่ตรอง **นำเหตุผล ทั่วถ้วน กระบวนความ หานิยาม แน่ชัด คัดสมอง ไม่เรรวน ด่วนได้ ดั่งใจปอง มัวแต่มอง แค่นั้น มันน้อยไป **ชั่งกิโล ทั้งจิต คิดถ่องแท้ หาทางแก้ เพื่อสดับ รองรับไหว หากพลาดพลั้ง ขึ้นมา ครั้งคราใด ก็จะไม่ โศกา แสนอาดูร **กาลเวลา เท่านั้น พลันวัดได้ สิ่งมีค่า แน่ไซร้ ไม่เสื่อมสูญ ติดตามตัว เป็นเงา เคล้าเกื้อกูล ทวีคูณ คุณค่า น่าชื่นชม **บนหนทาง ย่างก้าว ทุกคราวครั้ง ควรหยุดยั้ง ชั่งใจ ไร้ขื่นขม อย่าปล่อยเลย ไหลลอย คล้อยตามลม ให้อารมณ์ ฟุ้งซ่าน รานร้าวทรวง. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๙ กันยายน ๒๕๖๐

[สิมิลัน]

*เดือนดาราวาววับจับท้องฟ้า มีคุณค่ายามอยู่คู่แดนสรวง ในราตรีเด่นพราวดาวล้านดวง มิอาจล่วงกลืนแสงแห่งจันทร *แม้นเมฆมัวสลัวหม่นทนเอาหน่อย เดี๋ยวก็ลอยล่วงผ่านคลานตัวถอน เมฆาทับขยับขวางทางโคจร ฤๅจะซ่อนจันทร์สว่างกระจ่างตา. *สิมิลัน*