|
11
เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2567, 11:14:45 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
 
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๒☆
. (ตอนอวสาน๒ ระลึกชาติ)
☆มิได้การพาลแท้แย่เหลือที่
อิศวรชี้เหตุขมปมสังหรณ์
เรียกอมาตย์กราดทั่วตัวนคร
ประชุมก่อนเกินแก้แพ้เภทภัย
☆สรุปความงามชัดขจัดพิษ
บำบัดจิตมนุษย์ช่วยด้วยเงื่อนไข
สร้างราคะชนะโหมประโคมใจ
แล้วเสริมใส่โลกีย์พอมีทาง
☆อาศัยหนุ่มมุมงามรามสูร
เคยเกื้อกูลเมขลามาถากถาง
แก้ปัญหาฟ้าใสด้วยใจวาง
เป็นผัวนางจงได้ในเร็ววัน
☆จึงเรียกตามรามสูรพิบูลศักดิ์
มาทอถักเปลื้องทุกข์นำสุขสันต์
มอบหน้าที่ดีล้ำทำโดยพลัน
ทูตสวรรค์ขวานทองต้องช่วยที
☆รามสูรนั้นรักสลักแพร้ว
โอ้น้องแก้วเมขลามารศรี
เคยแบ่งภาคฝากใจให้นารี
แล้วจากหนีเพราะกรรมชักนำไป
☆เป็นมานพหนุ่มน้อยลอยเรือค้า
ร้อยธัญญาพืชพันธุ์อันสดใส
ล่องทะเลเร่ขายปลายทางไกล
หวังจะได้รุ่งเรืองเฟื่องเงินตรา
☆มีแม่อยู่ดูแลแท้ด้วยรัก
เพราะประจักษ์ถึงบุญคุณหนักหนา
พ่อมาตายหายลับดับชีวา
ขอทดแทนมารดาค่าน้ำนม
☆ครั้งหนึ่งเมื่อเรือแตกตอนแหวกคลื่น
กระแทกครืนหินผาพายุถม
ว่ายน้ำข้ามสามวันพลันจวนจม
ใกล้หมดลมแรงฮึดอึดมานาน
☆เมขลามาช่วยด้วยบุญส่ง
ไม่ปลิดปลงชีวิตจิตประสาน
เลยร่วมรักถักทอจนช่อบาน
แตกตระการแน่นักประจักษ์ใจ
☆ครั้นวันหวนทวนลับกลับคืนถิ่น
สัญญาสิ้นทุกอย่างทางสดใส
จะประทับรับขวัญมั่นหทัย
จำเอาไว้คำนี้ก่อนพี่จร
☆กลับถึงบ้านสราญใจให้แม่กอด
วางกายทอดหนุนตักรักมิถอน
โอบอิงแอบแนบไว้ในยามนอน
ปากออดอ้อนฉอเลาะออเซาะคำ
☆ว่าพบหญิงจริงใจในไม่ช้า
ลูกจะพากราบแม่ใช่แค่ขำ
สะใภ้แก่นแสนสวยด้วยบุญนำ
เฝ้าพูดย้ำจนหลับกับอกนาง
☆เมขลาคราส่องมองผ่านแก้ว
พอเห็นแล้วสับสนแสนหม่นหมาง
ไม่มองชี้ดีก่อนสังหรณ์พลาง
มานพร้างแรมรักหักจิตใจ
☆ไปนอนอิงหญิงอื่นสะอื้นฮั่ก
ด้วยความรักมากล้นทนมิไหว
จึงสาปส่งลงโทษโกรธฤทัย
หลงทำไปเพราะกรรมนำบังตา
☆ช่างไกลลิบสิบชาติพลาดจากรัก
เคราะห์ที่หนักจึ่งจางพลางโหยหา
เฝ้าพร่ำเพรียกเรียกร่ำช้ำอุรา
หวังว่าฟ้าเห็นใจให้สักที
☆ได้ลูกแก้วแพรวสีที่พิเศษ
บุญจากเวทย์เสกสรรพลันสุขศรี
พระอิศวรชวนใช้ใจยินดี
ล่อแสงชี้ส่องทางกลางทะเล
☆เพื่อค้นหามานพอยากพบหน้า
เกินแรงล้าเร่งถลันมิหันเห
กระพริบแพรวแก้วค้างอย่างทุ่มเท
ฝ่าคลื่นเห่ครางครวญป่วนฤดี
☆รามสูรทูลรับกระชับกิจ
จะพิชิตใจนางอย่างสุขี
ได้หรือเปล่าเข้าท่าพาชมฟรี
ในตอนนี้ขอจบหลบไปนอน.
เริงอักษร |
.
. |
|
12
เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2567, 08:25:24 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
..กระโดนแดงแฝงดอก..
..กระโดนเดียวดีดดิ้น......ดอกแดง
โดดเดี่ยวเกสรแซง..........กิ่งซุ้ม
ไหวระบัดแพนแผง.........งอนพร่าง
มิต่างตาตอตุ้ม...............ต่อต้นแตกตน.
เริงอักษร |
 |
|
13
เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2567, 05:25:59 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๑☆
. (ตอนอวสาน๑ ย้อนเรื่องราว)
☆ขอกล่าวย้อนซ้อนความตามท้องเรื่อง
ราหูเคืองดวงจันทร์อันสดใส
บังแสงฟ้าดาราพาขุ่นใน
ดวงฤทัยหนักหนาช้ำจาบัลย์
☆พระอิศวรชวนแก้ใช้แค่แก้ว
ราหูแคล้วหมดทุกข์แสนสุขสันต์
เมขลาลักไปในโทษทัณฑ์
รามสูรบุกบั่นฟันทะยาน
☆เมขลารับกรรมที่ทำไว้
จึงชดใช้ผลนั้นสิ้นวันหวาน
อวตารสิบชาติขาดบ่วงมาร
ในนิทานแก้ว"สารพัดนึก"
☆เกิดจนจบครบชาติมาตรคืนกลับ
ร่างสลับอีกหนวนตรองตรึก
จะจบลงตรงไหนใจระทึก
กลอนยังคึกมิจางสร่างบทความ
☆เมขลาลาภพลบกรรมหมด
สวยใสสดเก๋ไก๋ไร้คำถาม
รามสูรลุ่มหลงเจ้านงราม
เฝ้าติดตามอี๋อ๋อขอเป็นแฟน
☆ราหูได้ลูกแก้วแววสิ้นทุกข์
ทุกวันขลุกดาราพาสุขแสน
เฝ้าดื่มด่ำฉ่ำหลั่งดั่งเมืองแมน
อยู่ในแดนฟากฟ้าสุขาวดี
☆เลิกอมจันทร์พลันโลกมิโศกเศร้า
ไม่มืดเงาราหูผู้ยักษี
แผ่นดินรื่นชื่นชมสมท่าที
ถึงตอนนี้ควรครบบรรจบพอ
☆แต่เรื่องถูกผูกพันคันกว่าเก่า
เหมือนน้ำเน่าเซ้าซี้นี่แหละหนอ
เพราะมาลีมาลัยใจละออ
ทั้งสองขอตัดรักหักเจือจาน
☆มาลัยแพร่พระธรรมคำสั่งสอน
ให้หายร้อนกิเลศเหตุสังสาร
ทิ้งราคะโลกีย์มีมานาน
เหล่าชายหวังนิพพานบานตะไท
☆มาขอบวชสวดปริตรงดกิจกาม
ฝ่ายหญิงงามบำเพ็ญเห็นสวยใส
ทำแต่บุญสุญทานสำราญใจ
ยุ่งกันใหญ่งานนี้ที่เกิดการณ์
☆มนุษย์ใกล้สลายพันธุ์หายกันหมด
เพราะว่างดเสพย์สมอารมณ์หวาน
พระอิศวรป่วนปั่นหวั่นภัยพาล
ถอนสะท้านหายใจให้กลุ้มทรวง
☆นอนไม่หลับกลับตัวมัวหมองจิต
อุบายคิดผิดทางอย่างใหญ่หลวง
เมขลาพาหม่นล้นแดดวง
คนทั้งปวงเลิกชมผสมพันธุ์
☆เกิดอะไรใดหนาท้าให้อ่าน
อาจชื่นบานร่าเริงเชิงขบขัน
หรือซมซานผ่านซึ้งกึ่งความคัน
ติดตามกันให้ได้ใกล้จบตอน.
เริงอักษร |
.
. |
|
14
เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2567, 05:19:40 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๓๐☆
. (จบตอน เมขลาอวตาร)
☆แดนบรรเจิดเลิศหรูชมพูทวีป
มาลัยรีบสะสางอย่างเร็วจี๋
สืบหาแก้วแววไวไม่ช้าที
อยู่ไหนนี่เร่งพินิจทิศทางใด
☆ปีนเขาข้ามสามลูกหวังถูกเผง
รำพันเพลงภารตะสีหน้าใส
เฮ้..ฮัลเล่วังกาว่ากันไป
จัดชุดใหญ่ครึกครื้นหมื่นบรรเลง
☆ถามเหล่าแขกแปลกใจไร้คนรู้
ตะโกนกู่เนิ่นนานพาลหงายเก๋ง
ข้ามแม่น้ำลำคลองมองแล้วเซ็ง
ก้าวตัวเกร็งจึ๊กจั๊กไม่ยักเจอ
☆ทุลักทุเลเหหันบากบั่นหา
หวังให้ฟ้าเป็นใจไม่พลั้งเผลอ
ยามค่ำคืนดื่นดึกนึกละเมอ
ฝันยังเพ้อถึงแก้วที่แวววาว
☆เช้าวันใหม่ไก่โห่ยังโผเผ
ร่ายยี่เกเสียงลากอ้าปากหาว
ภารกิจสิทธิ์รักหนักเรื่องราว
เร่งสืบสาวตามบทกฎพ่อตา
☆พเนจรร่อนเร่เทหมดเหงื่อ
มุ่งหมายเพื่อเจอฝันที่สรรหา
อยากเคียงครองน้องพี่ศรีสุดา
ใจจึงกล้าดั้นด้นค้นติดตาม
☆เห็นเมฆซ้อนก้อนหนึ่งกึ่งกลางฟ้า
ล่องถลาต่ำลงข้างพงหนาม
เจ้าลิงจ๋อร้องเจี๊ยกสำเหนียกนาม
หลังจากถามรู้ชื่อคือหง๋อคง
☆ป้องปากถามความไปใจนั้นหวัง
หง๋อคงพลั้งตอบว่าข้านั้นหลง
ดั้นด้นพาพระถังนั่งม้าทรง
ไปเชิญองค์คัมภีร์ที่บูชา
☆เป็นพระไตรปิฎกใช้ยกจิตร
สอนคนคิดทางธรรมนำหรรษา
ช่วยแยกหนีดีชั่วมั่วกายา
ปรารถนาเพื่อรับกลับเมืองจีน
☆ดุจดั่งแก้วแววเวทย์วิเศษยิ่ง
ยากเสียจริงนิพพานตำนานศีล
สมาธิปัญญาพาป่ายปีน
เพื่อให้คลีนจากบาปตราบนิรันดร์
☆มาลัยฟังดังคำหากทำได้
เราขอไปด้วยคนพ้นฝั่งฝัน
เฝ้าอดทนค้นหามานานวัน
ดุจสวรรค์ทรงโปรดลิงโลดใจ
☆จึงเดินร่วมรวมกันช่วยฟันฝ่า
ข้ามคงคาไหลรินถิ่นอาศัย
องค์สัมมาพระพุทธสุดวิไล
ประทับใต้ต้นโพธิ์เป็นโล่ห์เงา
☆ก้มลงกราบทาบพื้นยื่นปุจฉา
วิปัสสนาจากท่านพานหายเขลา
ยึดถือไว้ไตรสิกขาอย่ามัวเมา
ร่างกายเจ้ามินานพาลปลิดปลง
☆รักโลภโมโทสันนั้นกิเลส
ล้วนเป็นเหตุทุกข์ล้นจนไหลหลง
สำนึกดีมีไว้ใจมั่นคง
อย่ามึนงงเสพย์เกินเพลินเก็บตุน
☆ฟังพระธรรมคำสอนแล้วย้อนจิต
เรานั้นคิดอยากกันพลันหัวหมุน
ศีล..ปัญญาสมาธิสิเจือจุน
เอื้อเป็นทุนชีวิตหลอมจิตใจ
☆มาลัยจบพบแล้วแก้ววิเศษ
สมดังเจตจำนงค์ปลงจิตได้
อุทิศตนโกนผมห่มผ้าไตร
บรรลุไซร้อรหันต์แค่วันเดียว
☆ขอเผยแพร่แผ่ธรรมทำหน้าที่
ตราบชาตินี้ยอมรับไม่กลับเหลียว
เป็นบัวบนพ้นน้ำงามจริงเชียว
ใบครึ้มเขียวบ่มฟักมรรคนิพพาน
☆เดินกลับคืนผืนถิ่นแผ่นดินเกิด
ปลงเสียเถิดมาลีพี่สงสาร
โอมอ่านธรรมคำเน้นให้เป็นทาน
พลันชื่นบานอิ่มบุญการุณย์นาง
☆ขอ..อโหสิกรรมที่ทำไว้
ทุกอย่างให้ผ่านพ้นลืมหม่นหมาง
แก้ววิเศษเม็ดนี้พี่ขอวาง
ส่องสว่างใจเจ้าอย่าเศร้าเลย
☆เรื่องก็ครบจบลงตรงมาลี
ไม่ยอมมีคู่ขาชื่อว่าเขย
ด้วยบรรลุซึ่งกุศลผลก่อเกย
เมขลาเจ้าเอยเลยพ้นกรรม
☆ตอนหน้าจึงถึงคราอวสาน
จบนิทานก่อนนอนบางท่อนขำ
บางท่อนดีมีไว้ให้จดจำ
บางท่อนหยาบอย่านำคำใส่ใจ.
เริงอักษร |
.
. |
|
15
เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2567, 05:11:12 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๒๙☆
. (เมขลาอวตาร๑๕)
. (มาลีมาลัย๕ ชมพูทวีป)
☆นึกเรื่องราวคราวฝันอันลอยเด่น
ตาแก่เป็นผู้รู้เช่นครูสอน
เทวะช่วยอวยชัยและให้พร
ในยามนอนแน่นักชักมีแรง
☆จึงมุ่งหมายกายสู่ชมพูทวีป
อย่างเร่งรีบฤกษ์ดีสุรีย์แสง
สว่างฟ้าจ้าแจ่มแอร่มแดง
ชะเง้อแย่งหมู่เมฆเสกประกาย
☆แล้วจัดแจงแต่งตัวกลัวไม่หล่อ
เฝ้ายืนรอเรือใหญ่ด้วยใจหมาย
เห็นกระโจนโพ้นลำน้ำกระจาย
โบกมือส่ายร้องเจี๊ยก..เรียกเป็นลิง
☆พอเรือจอดทอดสมอก็ขอขึ้น
กัปตันมึนหรือเมาใครเข้าสิง
นอนพังพาบกาบเรือน่าเบื่อจริง
คงเมากลิ้งทั้งคืนตื่นยัง..งง
☆เจรจาต้าอ้วยให้ช่วยหน่อย
เอาเรือลอยล่องน้ำย้ำประสงค์
ชมพูทวีปปลายทางอย่างมั่นคง
ขอไปลงที่นั่นพลันขอบคุณ
☆ได้ขอรับ..ขับไปให้ฉันด้วย
ตอนนี้ป่วยตัวร้อนนอนไข้กรุ่น
พ่อมาลัยใจดีมีการุณย์
เคยเกื้อหนุนมาก่อนตอนเป็นลม
☆ตกลงกันทันใจไม่ชักช้า
มาลัยกล้าแกร่งกร้าวห้าวผสม
ชักใบเรือเผื่อกว้างกางเป็นพรม
รับแรงห่มตามสายพระพายพัด
☆มุ่งอินเดียเชียร์กันทุกวันด้วย
จะมอดม้วยหรือไม่ในพิกัด
แล่นเลาะเลี้ยวเปลี่ยวไซร้ใช้ทางลัด
มือตวัดพังงาอยู่หน้าเรือ
☆ล่องละลิ่วพลิ้วผ่านม่านน้ำใส
ตั้งเอาไว้เข็มทิศพิชิตเหนือ
คลื่นกระแทกแทรกฟองก้องเสียงเครือ
ทางยังเหลืออีกไกลทำไงดี
☆ฟ้ามืดดำคล้ำหม่นจนปวดหัว
แสงสลัวเลือนลางกางใบหนี
กระโจนสอดยอดคลื่นหมื่นวารี
รอดคราวนี้ไหมหนอขอบนบาน
☆นึกถึงหน้ามาลีโอ้..ที่รัก
ซาบซึ้งนักครั้งนั้นวันแสนหวาน
รับลงเรือเพื่อล่องท่องสำราญ
ตาประสานสองเราเข้าชมไพร
☆ลอยเรือท้าบ้าบิ่นแทรกหินโตรก
ข้ามชะโงกลึกร้างทางน้ำไหล
ทิวทุ่งท่าหญ้าปรกรกรำไร
มองฝั่งได้ล้วนสว่างกระจ่างตา
☆ผ่านโขดหินดินแก่งแหล่งโพรงถ้ำ
เรือพลัดลำเอียงลู่เลียบภูผา
เบียดหินงอกออกย้อยที่ห้อยมา
ลอยถลาคลื่นริ้วที่พลิ้วพราย
☆พายุซัดพัดมาฟ้าตลบ
เทกระทบซู่ซ่าน่าใจหาย
ยินเสียงวี๊ดกรี๊ดหวาดว่าอาจตาย
ปากมิวายเพ้อพร่ำสำลักครวญ
☆ร่างขาวผ่องน้องนั้นสั่นไปทั่ว
โธ่..ทูนหัวอย่าช้าหันหน้าสวน
จับด้ามพายให้มั่นพลันจ้ำกวน
เราจะทวนน้ำหลากจากนี้ไป
☆ทุ่มกำลังถั่งโถมตะโบมถี่
หัวเรือรี่พุ่งลิ่วผิวน้ำไหล
แหวกธาราบ้าคลั่งเททั้งใจ
เร่งเร็วไวหวังพึ่งเมื่อถึงโพรง
☆สองคนพาดสาดพายตะกายแข่ง
ขยับแกว่งพร้อมพรั่งดังผางโผง
ทวนน้ำแทรกแตกซ่าพาเรือโคลง
เหนื่อยตัวโก่งหอบฮั่กไม่พักรอ
☆งัดหัวเรือเผื่อจ้องมองให้แน่
พี่จะแถโพรงถ้ำเลี้ยวลำจ่อ
เสียงฟ้าผ่าส่าฝนคำรนคอ
กำพายห้อจ้วงจึ๊กลึกสุดใจ
☆เรือถลำขะมำโค้งถึงโพรงถ้ำ
จึงหยุดย้ำแรงพายกายสั่นไหว
ปลอบประคองน้องแน่นแผ่นหทัย
ฝนหลั่งไหลถล่มฟ้าพาเงียบงัน
☆กระพริบตาฝ่ามัวตัวสำนึก
ห้วงน้ำลึกกลับแห้งแจ้งเขตขัณฑ์
ชมพูทวีปถึงแล้วแว่วจำนรรจ์
เสียงกัปตันโห่ฮิ้วยกนิ้วมือ
☆โดดเรือพลันทันใดให้สะดุ้ง
ฝันช่างยุ่งยั่วเย้ากระเซ้าหรือ
เสียวปลาบแปลบแสบสันคันสะดือ
ถึงแล้วหรือฟ้าใสดังใจจง
☆ตอนต่อครบพบแก้วแววสำเร็จ
หลังระเห็จเดินทางอย่างกลัวหลง
ผู้อ่านสุขสนุกไหมใจพะวง
เอาจิตส่งมาช่วยด้วยก็ดี.
เริงอักษร |
 |
|
16
เมื่อ: 08 พฤศจิกายน 2567, 12:26:53 PM
|
|
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share
|
|
ริเริ่ม : อาทิทาส (บ้านกลอนไทย)
01 พฤศจิกายน 2024
หลังจากยินเพลง APT. พี่โรเซ่กับบรูโนมารส, สรรเสริญพระเยซูคริสต์เจ้า,
ก็เกิดจับจังหวะครุลหุ ทำเป็นฉันท์และแต่งบาลีปลอม ได้อย่างนี้ครับ
อัอุอัอุอั อัอุอัอุอั อัอุอัอุอั อั
ยานนาวิกา โรทเตจคัจ ฉันติตํสุภัททา
=====
คลคลค .. คลคลค .. คลคลค..ค
@ การอภัยมิง่าย..ต้องมุเป็นประจักษ์..จึงตระหนัก ฤทัย..เธอ
ดุจตะวันกระจ่าง..มอบสว่างมิเผลอ..
ดี ฤ ชั่ว "เสมอ"..ครัน
พึง บ่ ลืมอภัย..ไม่ละเว้นสิ "กู"..ผู้ผยองสมอง..กลวง
|
|
17
เมื่อ: 07 พฤศจิกายน 2567, 06:33:47 PM
|
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
◇ร้อนลาวา◇
◇ลาเอ๋ยลาวา
ทะลักมาจากปล่องใต้ช่องเขา
ละลายร้อนก้อนหินเป็นดินเทา
เหลือขี้เถ้ากูลก่ายมากมายกอง
ใจคนเป็นเช่นกันในวันร้อน
โทสะซ้อนกลางจิตติดสมอง
หลงเผลอไผลไร้ค่าไม่น่ามอง
ไตร่และตรองก่อนทำจำเถิดเอย.
สิมิลัน |
.
. |
|
18
เมื่อ: 07 พฤศจิกายน 2567, 05:12:59 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๒๘☆
. (เมขลาอวตาร๑๔)
. (มาลีมาลัย๔ ดื้อเพื่อน้อง)
☆คำนึงซ้อนตอนเด็กยังเล็กอยู่
เจ้าก็ดูขี้เหร่ใช่เก๋หวาน
ตัวอ้วนกลมผมดำคล้ำมานาน
มองเหมือนถ่านเดินได้ไม่อยากแล
☆แก้มเป็นบวบอวบใหญ่ในตาเล็ก
บ่นดั่งเจ็กหยาบโลนโหนกระแส
ยามเดินเหินเมินหน้าขาก็แป
มองแล้วแย่ทุกส่วนแถมกวนโอ้ย
☆แต่พอโตโก้หรูดูโดดเด่น
แตกเนื้อเต้นวัยเจ้าเอาล่ะโหวย
มีหนุ่มจ้องมองหมายตะกายโกย
อยากโขมยไปกอดพรอดรำพัน
☆ทุกเย็นย่ำค่ำคืนยืนเห็นอยู่
ใจพี่รู้แอบทักถักทอฝัน
รักเรียกหามาลีศรีลาวัณย์
โอ้แจ่มจันทร์สวยพร่างกลางหทัย
☆รู้ว่าพ่อพอใจใช้ข้ออ้าง
ให้พี่ห่างน้องนวลชวนสงสัย
แก้ววิเศษเกล็ดมณีที่แววไว
หาที่ไหนเล่าหนอท้อเหลือเกิน
☆จะดื้อรั้นดั้นด้นทนเพื่อน้อง
โห่..ป่าวร้องค้นหาพากายเหิน
ข้ามแม่น้ำล้ำเขาลำเนาเนิน
ไม่นานเนิ่นหรอกนะจะรีบไป
☆มุ่งขึ้นเหนือเหงื่อโทรมโหมเร็วรี่
ปวดท้องฉี่ก็อั้นกั้นการไหล
ทะเลวุ้งคุ้งน้ำทำอย่างไร
พ่อท่านให้ค้นถึงแค่หนึ่งปี
☆ไปอังกฤษคิดไว้มิได้เรื่อง
ถึงเขตเมืองฝรั่งเศสประเวศศรี
ทุกคนบอกออกมาว่าไม่มี
ทั่วแห่งที่หกระเหินดุ่มเดินไป
☆ถึงขั้วโลกโศกศัลย์เพราะมันหนาว
นึกถึงสาวน้องเจ้า..เอ้าทนไหว
ทะเลทรายซาฮาร่าฝ่าแดนไกล
เถลไถลอยู่นานที่ผ่านมา
☆ลงเรือลำดำน้ำจนล้ำลึก
แม้ยามดึกเร่งรุดมุดค้นหา
ขึ้นกระสวยช่วยควานผ่านดารา
ยืมนาซ่าหลายหนค้นไม่เจอ
☆อิตาลีโปรตุเกสเขตรัสเซีย
มองโกเลียแคนาดาพาให้..เอ๋อ
ทั้งฮ่องกงเกาหลีมีแต่..เบลอ
น้ำตาเอ่อท่วมท้นล้นสองตา
☆เที่ยวไปค้นหนไหนก็ไม่เจอะ
ช่างเลอะเทอะจริงหนอพ่อให้หา
แล้วนี่เราเอาไงจะได้มา
แก้ววิเศษนั้นหนาช่างบ้าบอ
☆ทรุดกายพักหนักผ่อนถอนใจฟู่
กลับจู่จู่ชายแก่แกฟันหลอ
ไม้เท้ากวักยักย้ายส่ายตัวงอ
ยืนหัวร่อเอิ๊กเอิ๊กเบิกตามอง
☆จึงเอ่ยถามความไปอะไรนี่
หัวเราะถี่เร็วรวดปวดสมอง
เห็นหรือไม่ใครช้ำน้ำตานอง
มายืนจ้องขบขันกันทำไม
☆ตาเฒ่าว่าลูกเอ๋ยขอเอ่ยบอก
เฉลยออกจากปากคำหลากไหล
แก้วตำนานสานสร้างเป็นอย่างไร
เจ้าจงไปหาดูชมพูทวีป
☆ตัวแก้วเก็จเม็ดงามความพิเศษ
เรืองฤทธิ์เวทย์เกินเหน็บเก็บใส่หีบ
บันดาลได้ใสพิสุทธิ์ดุจประทีป
ควรเร่งรีบไคลคลาตาให้พร
☆พอพูดจบครบถ้อยก็ลอยจาก
เหินข้ามฟากวาบวับลับสิงขร
สะดุ้งตื่นฟื้นกายคล้ายละคร
ในบทตอนฟ้าช่วยอำนวยชัย
☆มาลัยจะประสบค้นพบแก้ว
หรือว่าแคล้วคลาดคลาน่าสงสัย
ตามกันต่อรออ่านนิทานไป
ถึงตอนใหม่รู้หมดด้วยบทกลอน
เริงอักษร |
.
.
 |
|
19
เมื่อ: 07 พฤศจิกายน 2567, 05:05:31 AM
|
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก ๒๗☆
. (เมขลาอวตาร๑๓)
. (มาลีมาลัย๓ อสุนีบาต)
☆นิทรารมณ์ห่มอุ่นหนุนตักแน่น
หอมกลิ่นแก่นจางเจือเมื่อตีสาม
ตกใจตื่นฝืนตาพยายาม
เสียงคำรามอื้ออึงถมึงมา
☆เหวย..เหวยเฮ้ยขี้ครอกมาหลอกลัก
แหม๋..กล้านักมิกลัวยั่วโทษา
แอบคบผูกลูกสาวเยาวภา
ชะ..ชะ..ช้าหน๋อยแน่เห็นแก่ตัว
☆ชะโงกหน้าคาเขาดูเงาบ้าง
เลือดสีจางไร้ค่ากะลาหัว
ต่ำยศชั้นบรรดาศักดิ์ไม่ยักกลัว
มาทำมั่วอี๋อ๋อป้อลูกเรา
☆เฮ้ย..ไอ้มด ทด ทัพ จับให้มั่น
อย่าปล่อยมันหนีได้นะไอ้เถา
ผูกมัดจองสองมือแล้วถือเอา
ไม้ตะพดหวดเข้าอย่าเพลาแรง
☆ขโมยคว้าปลาย่างช่างร้ายเหลือ
อยากแถเถือบั่นซ้ำแสนกำแหง
ลีลาอวดลวดลายใช้สำแดง
มายุแยงลูกข้าบ้ายิ่งนัก
☆มาลีผงกตกใจให้อนาถ
เหมือนฟ้าฟาดลงเปรี้ยงยินเสียงหนัก
ถกผ้าถุงรุงรังนั่งสำลัก
กระโจนพลั่กเกาะพลางร่างมาลัย
☆อย่าทำเขาเลยพ่อหนูขอร้อง
เอามือป้องกราบกรานปากขานไข
เราประจักษ์รักกันมั่นทรวงใน
โปรดเห็นใจลูกด้วยช่วยปรานี
☆อันความรักจักหาราคาตั้ง
เกินกว่าฝั่งสุดฟ้าค่าวิถี
คู่ครองกันวันคืนเป็นหมื่นปี
ก็อยู่ที่จิตสมัครรักร่วมกัน
☆หากพ่อยังหวังฆ่าพี่มาลัย
ลูกนั้นไซร้ตายตามข้ามโศกศัลย์
โปรดเมตตาอย่าคิดปลิดชีวัน
หรือบีบคั้นผิดถูกลูกน้อยเลย
☆พ่อได้ฟังดังคำช้ำหัวอก
ลูกเราตกหลุมรักหนักเหลือเอ่ย
เลี้ยงเจ้ามาพาใจไม่เสบย
อยากหาเขยร่ำรวยหน่วยก้านดี
☆ไปรักชี้ขี้ข้าน่าโกรธขึ้ง
ยืดกายผึ๋งเจ็บแท้เหมือนแหย่ฝี
เจ้าไม่รู้ดูค่าดารุณี
เจ้าควรมีชีพวางอย่างงามงด
☆ด้วยรักผูกลูกน้อยพลอยเกรงกริ่ง
จะฆ่าทิ้งมาลัยให้สลด
อุราปวดรวดร้าวหนาวรันทด
ขบฟันกดกล่าวแกล้งแจ้งน้ำคำ
☆เฮ้ย..มาลัยฟังนะข้าจะบอก
ไม่ขอหลอกลวงเล่นเช่นเรื่องขำ
อยากพันผูกลูกเราเจ้าจงจำ
เอาไปทำจนครบจบกระบวน
☆จงตามหามาหน่อยจะคอยรับ
แก้วแวววับวิเศษเป็นเหตุด่วน
เพื่อแทนทองของหมั้นหมั่นทบทวน
จึงสมควรค่าพอรอชื่นชม
☆นับจากนี้ปีหนึ่งพึงบรรจบ
เวลาครบหากได้ไม่ขื่นขม
แม้นมิพบจบกันลั่นคารม
ขอให้ข่มใจจากพรากกันไป
☆มาลัยฟังดังว่าน้ำตาตก
โอ้..นรกจักคว้าหาที่ไหน
มาลีจ๋าครานี้พี่ปวดใจ
ต้องจากไกลรันทดหมดหนทาง
☆ได้แต่ปลงส่งเสียงเพียงอยากปลอบ
เป็นคำตอบต่อน้องอย่าหมองหมาง
พี่จะดั้นถลันด้นตะโกนพลาง
หาแก้ววางเพื่อหมั้นตามสัญญา
☆ตอนต่อไปให้ชื่อ"ดื้อเพื่อน้อง"
มาลัยต้องขวนขวายคลายปัญหา
แก้ววิเศษประเทศใดใต้นภา
จะพลิกฟ้าคว่ำดินถิ่นบาดาล.
เริงอักษร |
 |
|
20
เมื่อ: 06 พฤศจิกายน 2567, 01:25:06 PM
|
|
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share
|
|
ระวัง อย่าสับสนกับ
โคลง สองสุภาพ นะครับ
โคลง สองคำสุภาพ
ดัดแปลงจาก โคลงสี่สุภาพ
โดยใช้ บาท 2 และ บาท 4
ตำแหน่ง "คำสุภาพ" อยู่ที่
- ท้ายวรรคแรกของบาทต้น และ
- ท้ายวรรคหลังของบาทจบ
** สัมผัสระหว่างบท
ยึดแบบ ลิลิต
@ โคลงสี่ฯ นำปรับแปลง
....แต่งใช้
หวัง"สุภาพ"ยลชัดได้
....กระจ่างให้เห็นเสมอ
@ เสนอ "บาทสอง" เป็นกระสวน
....เริ่มต้น
"บาทสี่" มุดั้นด้น
....ปิดท้ายคำประพันธ์
|
|
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
