ต่อไป →

[ครภูธน®]

✽ หัวโขน ✽

๏ หอมหวานแท้ “ยศถาบรรดาศักดิ์” ยิ่งสูงมักปองหมายเลื่อมพรายไสว เพียงเอ่ย “อยาก” ปากสั่นมาทันใด เคยเป็นใหญ่เล่าหยิบ..เลือกจิบเชลง ๏ เทียบ “ผู้ว่า” ครองเวียงสุขเยี่ยงเสือ ทุกเหยื่อเนื้อเสพนุ่มบานกระชุ่มเบ่ง หลายคนชอบนอบกราบต่างยำเกรง ร่ำลือกระเดื่องเรื่องเหวง..ไม่มีวัน ๏ เดือนปีพลางย่างพาเวลาเปลี่ยน ตำแหน่ง “เกษียณ” บอกสุดบนหมุดฝัน “หัวโขน” อยู่ปลายยอดจำถอดพลัน หลายอย่างประสบพบนั่น..เพียงแค่นึก ๏ อำนาจลดหมดล่วงเงียบควงเหงา รำเพยกระเส่านำสู่นัยรู้สึก ออกดำเนินเกินคาดช่างบาดลึก นั่งริมทางพลางตรึก..ดวงกมลตรอง ๏ คนรอบกายหายจากเลือนพรากหลบ บางเลิกคบลืมคราคับฟ้าผยอง สวนทางเราเขาไม่ชายตามอง จึ่งปลีกล่องย่านลาน..ทรมานแด ๏ ถึงเขตแดนแคว้นถิ่น “ลอบกัด” ฐาน เคยทักขานเสียงขรมเห่าระงมแห่ วันนี้เมินเดินหลีกไม่หันแล โอ้..!!แม้แต่หมาต่าง..ยังหมางฉะนี้๚ะ๛                          คอนพูธน®

[ผู้พัน ใหม่ ไม่หวานแล้ว (จืดสนิท)]

 

[ศศิ อักษราศรม]

พี่คอนนี่ศิบอกไรไม่เคยเชื่อเล้ย
บอกว่ากินยาน้ำไม่ต้องเขย่าขวด
กินยาเม็ดค่อยเขย่า...
เข้าใจ๋...จำไว้นะ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

พี่ทั้ง 2 คน นี่ พอกัน
เฮ้อ เมาดีกว่า

[เริงอักษร]

**แข่งบุญทาส วาสนา หาได้ไม่
สุดแต่กรรม นั้นไซร้ ในวิถี
แม้นจนยาก หลากหลาย ใช่จะดี
หรือมั่งมี มากล้น จำนนทาง

**ยามสวมใส่ หัวสาป อาบหัวโขน
เหมือนหนึ่งโดน ดลสั่ง รั้งดึงหาง
คนมิชอบ ลอบทึ้ง ประหนึ่งคราง
คนชอบสร้าง ฐานส่ง อย่างลงตัว

**เพียงอย่าหลง คงร่าง ค้างท่าเสียบ
ทำใจเรียบ เทียมน้ำ ยามสวมหัว
ใช้พระเดช เชิญพระคุณ ไม่ขุ่นมัว
จะไม่กลัว หม่นหมอง คะนองเกิน

**หากทำได้ หมายมุ่ง ถึงพรุ่งนี้
หัวโขนหนี หมดไป ไม่มีเขิน
ย่อมทนง องอาจ พิลาสเพลิน
ทุกก้าวเดิน คนยกย่อง มิหมองมัว.

...ไปโกรธใครมาคับนี่ ท่านพี่จัดซะเต็มที่เลย...
..ดีคับระบายเป็นกลอนไม่เป็นพิษเป็นภัย สู้ สู้นะคับ..
เริงอักษร