ต่อไป →

[เริงอักษร]

..กี่ร้อยชาติก็จะรอ..
(กลบท สะบัดสะบิ้ง สะบิ้งสะบัด บัวกลางบึง)

**บทที่หนึ่ง แจงจัด "สะบัดสะบิ้ง"
อักษรกลิ้ง อิงกาย สะพายสะพรั่ง
ตัดพะวง จงอย่า ละล้าละลัง
ซ้ำคำฝัง ฝั่งท้าย ละม้ายละมุน

**"สะบิ้งสะบัด" จัดเป็น บทที่สอง
ประคับประคอง ตอนต้น วนคำหมุน
ประดับประดา ค่าใส่ ใช้เจือจุน
สนับสนุน ส่งศัพท์ ประทับใจ

**บทที่สาม อร่ามแอร่ม แซมกลางสวย
"บัวกลางบึง" อะลุ่มอล่วย ช่วยสดใส
บรรเจิดสร้าง อะร้าอร่าม งามวิไล
ตรึงทรวงใน ประพายประพิมพ์ พริ้มบทกานท์

*********************************

(กลบท สะบัดสะบิ้ง)
**รักที่มอบ ให้แล้ว มิแคล้วมิคลาด
ตัดไม่ขาด ชาติภพ ประสบประสาน
แนบสนิท คิดถึง ตะลึงตะลาน
แม้นเนิ่นนาน ยิ่งล้น จะปรนจะเปรอ


(กลบท สะบิ้งสะบัด)
**ลุกลี้ลุกลน จนเหนื่อย เมื่อยงอหงิก
ระรี้ระริก ร้องร่ำ จำเสมอ
สำเนียงสำนึก ผนึกซึ้ง ถึงเพียงเธอ
ระล่ำระลัก ครวญเพ้อ ละเมอเคียง


(กลบท บัวกลางบึง)
**ทุกคืนค่ำ ระส่ำระสาย ร้อนกายเร่า
มองจันทร์เง้า กระออดกระแอด ดังแผดเสียง
สลับส่าย คลับคล้ายคลับคลา อยากมาเรียง
ไฉนเบี่ยง คอยเลี่ยงคอยหลบ ไม่พบเรา.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๙

[ครภูธน®]

๏ ฉลองเฉลิมเจิมคำรำพันหนอ เพลงคนรอจึงร่ายกระส่ายกระเส่า รักคุดเพียงระเรียงระรินกล่อมจินต์เกลา บทเพลงเศร้าจึงสาน..ตระการตระกอง ๏ รอต่อไปไสวสว่างเบิกทางบอก พิษรักยอกขัดแย้งระแหงระหอง ประดับประดอยคอยพลางบนทางมอง รอเพียงน้องคะเนคะนึง..คิดถึงนางฯ                      คอนพูธน®