ต่อไป →

[พรระวี]

ทุ่มทอดกายหงายหน้าสู่ฟ้ากว้าง
ณ ทุ่งร้างริมตาปีระรี่ไหล
เบิ่งแพดาววาววับระยับใย
ปล่อยดวงใจลอยละล่องท่องผืนนา

แต่ละวันขวัญจิตชีวิตพี่
ยังจะมีใจมั่นฉันใดหนา
ก่อนพรากจากต่อกันเคยสัญญา
ว่าศรัทธาร่วมฝันนิรันดร

มาบัดนี้เหตุไฉนไยเงียบเฉย
ขวัญพี่เอ๋ยหรือศรัทธามาหลุดถอน
หรือชีวาลาลับกับกองฟอน
หรือโอนอ่อนพ่ายแพ้แก่กาลี

เธออยู่ไหนไม่สำคัญดอกขวัญจิต
จำและคิดถึงสัญญาอย่าหน่ายหนี
อยู่ทีไหนก็เหมือนกันมั่นฤดี
ขอเพียงมีรักแท้ไม่แปรไป

แม้จะพรากจากไปไกลสุดหล้า
หากแก้วตามั่นคงไม่หลงไหล
ไปกับเหลี่ยมลวงกะเท่เล่ห์สัตว์ไพร
กลางดวงใจยังอบอุ่นกรุ่นเนื้อนาง.